Je hebt even tijd nodig om te landen in het zachte werk van deze vrouw. Toch treft de onbestemdheid direct. De handen in de zakken, starende blikken en gebogen hoofden. Het lijkt een scène uit een boek of film. Ergens; dichtbij is een gedanste roadmovie.

‘Ik dacht aan terugkomen. Aan iedereen die op een dag zou terugkomen. Maar ik ben de messias niet, dus daar ga ik niet op wachten. Misschien kwam ik nooit meer terug. Mijn leven was een tocht geworden door straten waar ik had kunnen wonen als alles een beetje anders was gelopen.’
(Maartje Wortel, Dit is jouw huis, 2009)

Een laag stof, die zich gedurende de voorstelling meer en meer aan de personages hecht, ligt nog onaangeroerd op de grond. Een verlaten open plek met een betonnen wal. Licht, kaal en een enkele houten electriciteitsmast. Pia Meuthen, choreografe van Panama Pictures dat dit jaar huisgezelschap van de Verkadefabriek in Den Bosch is geworden, begint haar stuk met een verhaal. Ditmaal heeft zij zich laten inspireren door het werk van schrijfster Maartje Wortel en dat van de surrealistische en fantasierijke illustrator Shaun Tan. 

In haar choreografieën weet Meuthen elke keer weer een compleet nieuwe wereld te scheppen. In Ergens; dichtbij krijg je het gevoel op het randje van fictie en werkelijkheid te balanceren. De mensen op het podium wekken nieuwsgierigheid. Ze rennen, duwen en stoten elkaar weg. Wie zijn deze mensen? Wat is hun relatie? En wat doen ze daar? 

Er is een oudere man met witte haren en baard, een serieus kijkende vrouw, een klein Frans meisje in een korte broek. In totaal zijn het er zes. Meuthen zegt dat ze het liefst in de hoofden van haar dansers zou willen kruipen. Haar focus ligt dan ook op de personages, die ze elk een eigen verhaal probeert te geven. Zoals dat van de jongen met zijn glimmende trainingspak en golvende armen. Hij pakt een ukelele en zingt een lied. Waarschijnlijk in het Portugees, het klinkt in ieder geval zonnig, warm en liefdevol. Iedereen luistert en verstilt als in een dagdroom. Totdat een harde ruis het moment doorbreekt en drie mannen een krachtig groepswerk inzetten.

Door zoveel verschillende personages bij elkaar te zetten, wekt Meuthen de suggestie dat ze iets met elkaar gemeen hebben. Dat prikkelt. Alsof je een boek leest en zo snel mogelijk wilt weten wat er op de volgende bladzijde gebeurt. Maar hun geheime verband blijft onuitgesproken en uiteindelijk valt het verhaal een beetje tegen, doordat ieder spoor al vrij snel doodloopt. De personages blijven vluchtig en onuitgewerkt in hun interactie tot het einde toe. 

Het toneelbeeld in Ergens; dichtbij is anders dan anders. Er komt een perspectief bij. Eentje van drie meter hoog. Het kleine meisje torent ver boven iedereen uit. Ze staat oog in oog met de zwarte kraai op de houten elektriciteitsmast. Dan laat ze zich achterover naar beneden vallen. Met een uitgekiend zetje staat ze soepeltjes weer op beiden schouders. Ze zweeft, ze vliegt, ze draait, en dat allemaal op en over het hoofd, schouders en handen van haar partner. In de tussentijd trekt ze haar jas uit en brabbelt wat Frans. Maar het lijkt niet erg van belang, zoals alle gesproken tekst in Meuthens werk.

De choreografe heeft een echte vondst gedaan door dans en acrobatiek te combineren. Het biedt haar een heel nieuw scala aan bewegingsmogelijkheden in de lucht. Dit is wat haar uitdaagt en ze doet het goed. In tegenstelling tot andere gezelschappen, heeft ze de acrobaten leren dansen en houdt ze de dansers bij hun leest. Beide soorten performers staan gelijkwaardig naast elkaar. Het geeft de voorstelling een surrealistisch tintje en maakt het spannend. 

Meuthens choreografie No man’s land uit 2012 bevatte voor het eerst acrobatiek. Met Ergens; dichtbij heeft ze nu de stap naar een avondvullende theatervoorstelling gemaakt. Niet een die volledig overtuigd, maar een die zich onderscheidt door vloeiende hedendaagse dans, een vleug Pina Bausch en bovenal een krachtig staaltje circusacrobatiek. 
 
Ergens; dichtbij door Panama Pictures
Choreografie: Pia Meuthen
Mmuziek: Strijbos & van Rijswijk
Speellijst: www.panamapictures.nl