Het Nationale Ballet brengt één van zijn grootste succesnummers dit seizoen opnieuw op de planken: Don Quichot. Deze in 2010 uitgebrachte bewerking van de Russische choreograaf Alexei Ratmansky werd tot in China aan toe enthousiast ontvangen en leverde de solisten nominaties voor diverse dansprijzen op. De terugkeer op het repertoire komt relatief snel, maar Ratmansky’s goed doordachte versie van deze levenslustige productie zet met zowel de vertrouwde vertolkers als nieuwe gezichten het publiek wederom in vuur en vlam.

Ratmansky liet zich inspireren door de bekende versie van Marius Petipa uit 1869. De focus ligt op de prille liefde tussen herbergierdochter Kitri en barbier Basilio. Haar vader wil niets van de liefde weten en huwelijkt haar uit aan de hoogmoedige Gamache. Tevergeefs, want met hulp van bonte dorpsgenoten en een in scène gezette zelfmoordpoging van Basilio geeft hij het koppel uiteindelijk toch zijn zegen. De rollen van de dromerige ridder Don Quichot en zijn schildknaap Sancho Panza (Peter Faber en Frans Schraven respectievelijk) zijn door de choreograaf mooi verweven met het liefdesverhaal. De dolende figuren raken verwikkeld in de gebeurtenissen en zien de werkelijkheid soms net even anders, waardoor hun bemoeienissen leiden tot hilarische taferelen.

Er zijn wereldwijd talloze nieuwe interpretaties van Don Quichot verschenen. Wat zij allemaal gemeen hebben is een ongecompliceerd verhaal zonder al te veel dramatiek en met vooral veel virtuoze dans. Ratmansky geeft de dansers volop de mogelijkheid om uit te blinken in een groot aantal uitdagende solo’s waarin hun technische kunnen op de proef wordt gesteld. Het corps vlamt in de energieke groepsdansen; de vrouwen spelen met hun waaiers en de mannen zwaaien wild met hun capes. Naast al dit technische geweld geeft de choreograaf het ballet extra inhoud met veel humor en pantomime. Er gebeurd ontzettend veel en als toeschouwer kom je ogen tekort.

De hoofdrollen werden op de zaterdagavond opnieuw vertolkt door het droompaar Anna Tsygankova en Matthew Golding. Zij is lyrisch, krachtig en zelfverzekerd in haar variaties. Hij maakt indruk met supersnelle draaien, virtuoze sprongen en een hoop bravoure. Ook de passie tussen de twee is onmiskenbaar aanwezig. De solisten van de zondagmiddag waren eveneens ijzersterk. Jurgita Dronina is een sprankelende Kitri. Ze oogt ludiek en vederlicht, maar is strak als een speer in haar sprongen en draaien, en heeft bovendien een ongelooflijke controle en balans. Het debuut van de jonge Isaac Hernández als Basilio was veelbelovend. Hij is charmant en toonde zich zeer bevlogen in zijn variaties. Samen konden zij rekenen op enthousiaste reacties van het publiek.

Ratmansky’s Don Quichot is tot in detail doordacht, toont virtuoze dans in overvloed en is prachtig aangekleed met de al even indrukwekkende en gedetailleerde kostuums en decors van Jerôme Kaplan. De debuterende dansers en nieuwe koppels geven het ballet een nieuwe impuls, en zorgen er mede voor dat de eerder vertoonde productie zijn frisheid blijft behouden.

Bezocht op: 12 oktober 2013

Don Quichot is nog te zien tot en met 3 november 2013 in Het Muziektheater Amsterdam. Bestel hier tickets.