Zondag 24 november 2013 was een bijzondere gelegenheid voor Het Nationale Ballet. De twaalf jonge dansers van de Junior Company maakte hun officiële debuut in een speciaal voor hen samengesteld programma op het podium van Stadsschouwburg Amsterdam. De jonge talenten brachten de bekende klassiekers en nieuwe creaties met veel enthousiasme, en het resultaat van dit eerste optreden zag er dan ook veelbelovend uit.

De voorstelling neemt de toeschouwer mee op een korte reis door de geschiedenis van klassiek ballet. De stukken worden ingeleid met videobeelden waarin de dansers en choreografen aan het woord komen. Het is een leuke en persoonlijke manier om de dansers te leren kennen en de voorstelling toegankelijk te maken voor een breed publiek. Danser Nathan Brhane trapt af met een verhaal over de ontwikkeling van het klassieke ballet in het 18e-eeuwse Frankrijk. Op het scherm verschijnt een Frans paleis, en de avond wordt geopend met Menuet, een traditionele hofdans die elegant wordt uitgevoerd door Therese Davis en Daniel Cooke.

Spoedcursus balletterminologie

Aansluitend wordt het publiek in Ballet 101 op een wel heel originele en humoristische manier bekend gemaakt met de vijf basisposities van klassiek ballet. Choreograaf Eric Gouthier demonstreert de posities eerst in de gebruikelijke volgorde, om ze daarna volledig om te gooien en te mixen tot welgeteld 101 varianten. In opdracht van een mannenstem voert danser Daniel Montero de passen braaf uit. In een steeds sneller tempo vliegen de getallen hem om de oren en vouwt hij zich in de gekste posities. De stem spaart hem niet en voorziet de alsmaar nerveuzer wordende danser van strict commentaar. Het stuk wordt ontvangen met een hoop gelach en een daverend slotapplaus. De toon van de avond is gezet.

Jong talent in oude klassiekers

Vervolgens belanden we in de 19e eeuw, de bloeiperiode van het klassiek romantische ballet. Delen uit bekende klassiekers als Het Zwanenmeer en The Sleeping Beauty mogen in een programma als dit natuurlijk niet ontbreken. De keuze voor deze choreografieën is ambitieus. De witte zwaan pas des deux staat bekend om zijn schoonheid en integriteit, en is ook op technisch gebied uitdagend. Jessica Xuan en Nathan Brhane brengen het er goed van af. Ze hebben nog niet dezelfde verfijning en allure als de ervaren solisten, maar het resultaat is gezien hun leeftijd en beperkte podiumervaring bewonderenswaardig.

De pas des deux uit Diana et Acteon is minder bekend, maar minstens zo spectaculair. Het ballet zit vol virtuoze sprongen en draaien en kent een flinke dosis bravura. Dit is Michaela de Prince op het lijf geschreven. Deze atletische en charismatische danseres is een plezier om naar te kijken. Haar partner Sho Yamada deed niet voor haar onder en liet zien dat hij over krachtige sprongen en veel danstalent beschikt.

Dansers Veronika Verterich, Wentao Li, Nancy Burer en Mert Erdin zetten eveneens een mooie prestatie neer in de gracieuze en virtuose pas de quatre uit The Sleeping Beauty.

Nieuwe gezichten, nieuwe werken

De dansers van Het Nationale Ballet staan bekend om hun veelzijdigheid, en ook de leden van de Junior Company leren een uiteenlopend repertoire te dansen. Niet alleen de grote klassiekers, maar ook nieuwe werken zijn onderdeel van het programma. Het moderne groepswerk Saltarello van Ernst Meisner is geïnspireerd op de gelijknamige Italiaanse volksdans. Vol kleine sprongen en razendsnel voetenwerk daagt het de dansers uit om snelheid, precisie en presentatie met elkaar te combineren. De kleurrijke choreografie past goed bij de energieke jonge dansers van het gezelschap.

Van Hans van Manen danst het gezelschap Kwintet. De choreografie is in 1974 gemaakt voor Alexandra Raduis, maar is vandaag de dag nog net zo aantrekkelijk en eigentijds. Jessica Xuan straalt te midden van vier mannelijke dansers. De herkenbare stijl van Hans van Manen is down to earth en sfeervol zonder een overdaad aan dramatiek. De stijl is anders dan de meeste buitenlandse dansers gewend zullen zijn, maar de innemende sfeer van het ballet kwam desondanks goed over.

Naast dansers wil de Junior Company ook choreografen en ander creatief talent stimuleren. De avond sluit toepasselijk af met de wereldpremière van Dawn Dances van de jonge choreograaf George Williamson. Deze Engelse danser is pas 22 jaar oud, maar sleepte al een nominatie voor de Benois de la Danse in de wacht. In zijn choreografie krijgen de dansers zowel in een groep, in paren en als individu de kans zichzelf te laten zien. De choreografie is fris, energiek en uitgelaten, net als de dansers. Er is genoeg talent aanwezig, en het is interessant om te zien hoe het initiatief van de Junior Company en de huidige groep dansers zich de komende jaren gaat ontwikkelen.