
Conny Janssen Danst - ZOUT
Leo van Velzen
Toch ontstaan er barsten, omdat er ook behoefte is aan vrijheid en eigenheid. Er wordt een balans gezocht tussen uniek zijn en bij de groep blijven horen. Dit wordt vrij letterlijk uitgebeeld. Eerst bewegen de mannen zich als een groep over het podium, elkaar vasthoudend en voortduwend. Ze proberen elkaar te helpen om de groep compleet te houden, maar uiteindelijk ontstaan er gaten en ruimte voor het individu.
Ook in het decor is de overgang van ordelijkheid en veiligheid naar chaos te zien. In het begin zijn op het podium nette schuine rijen gevormd van vele papierproppen, wat doet denken aan een akkerland. De dansers houden zich aanvankelijk aan die paden, maar op een gegeven moment is het hele podium bezaait met proppen en nog later doet het meer denken aan een berglandschap. De dansers vallen op de hopen papier, duiken erin, verbergen zich eronder en creëren met hun lichaam de ruimte die ze nodig hebben op het podium om te dansen. De papierproppen zijn multifunctioneel, want er wordt ook de nodige humor en geluid mee gecreëerd. De geluiden die ontstaan door het verschuiven doen denken aan zee of water en zijn een leuke aanvulling op de muziek van Anne Soldaat.
Leo van Velzen
In de dans is de stijl van choreografe Conny Janssen zeer herkenbaar. De choreografie is fysiek en beeldend. Net als in de muziek is ook in de dans het verschil tussen klein en groot waarneembaar. Kleine, schokkende bewegingen zijn relatief veel aanwezig. Soundscapes gecombineerd met lichtflitsen zorgen voor plotselinge onderbrekingen en tijdelijke bevriezing van de bewegingen.
Leo van Velzen
De voorstelling is in maart en april nog te zien in diverse theaters in ons land. De speellijst is te vinden op de website van Conny Janssen Danst.
Foto's: Leo van Velzen