Op 28 mei ging de dansvoorstelling Rotterdamse Lente #2 in première in het Korzo theater in Den Haag. Na een reeks voorstellingen in Rotterdam biedt Conny Janssen Danst nu voor de tweede keer met Rotterdamse Lente on Tour jonge dansmakers een landelijk platform. Dit jaar worden er choreografieën getoond van Roser López Espinosa (Dansateliers) en Shailesh Bahoran (Korzo Producties), twee veelbelovende choreografen. De dansvoorstelling voelt als een frisse lentebries.

Conny Janssen Danst presenteert Rotterdamse Lente #2

Als ik onderweg ben naar Korzo voor de dansvoorstelling Rotterdamse Lente #2, komt de regen met bakken uit de hemel. Het is inmiddels al een tijdje lente, maar mijn lentegevoel is ver te zoeken door het slechte weer. Ik hoop dan ook dat Conny Janssen Danst met de dansvoorstelling Rotterdamse Lente #2 mijn lentegevoel een beetje doet ontwaken. Het idee om jonge dansmakers een landelijk platform te bieden én tegelijkertijd het meestal trouwe Conny Janssen publiek kennis te laten maken met nieuwe dansmakers, spreekt me in ieder geval erg aan. 

De dansvoorstelling toont werk van drie choreografen. Hand to hand van Roser López Espinosa en Conversation van Shailesh Bahoran zijn choreografieën van twee talentvolle choreografen die in 2014 een sterke indruk maakten tijdens de tweede editie van Danslokaal. De avond wordt aangevuld met Recharge, een korte choreografie van Conny Janssen zelf.

Dansers gaan de strijd aan in Hand to hand van Roser López Espinosa

Het licht in de zaal gaat uit en de tonen van Tchaikovsky klinken. Er komen twee dansers oplopen in judopakken. De dansers zijn geconcentreerd en bewegen heel rustig en beheerst, synchroon en de bewegingen herhalen zich. Ik hoor een commentator verslag doen van de judo wedstrijd. De beide dansers weten de judobewegingen mooi om te zetten in dansbewegingen. Het doet me denken aan een improvisatie opdracht die ik mijn leerlingen vaak geef tijdens dansworkshops; zet dagelijkse handelingen om in dansbewegingen. 

Net als ik deze bewegingen een beetje zat begin te worden, door de herhaling vind ik het wat eentonig, zwelt de muziek van Tchaikovsky weer aan. Tot mijn grote vreugde beginnen ze nu echt te dansen. De dansers dagen elkaar uit, het wordt wat speelser en ze maken gebruik van de drama van de muziek door op hoogtepunten een lift uit te voeren of de ander bijna over de rode rand heen te duwen. De dansers laten elkaar niet meer los, liften elkaar, rollen over de grond en gaan op deze manier de strijd met elkaar aan. Ze tikken af, blijven doorgaan met hun pogingen de ander te vloeren, wurmen zich los en willen vooral niet onderdoen voor de ander. 

Langzaam dooft het licht, de wedstrijd is onbeslist. 

Shailesh Bahoran verrast met Heritage

Hoewel niet vermeld in mijn programmaboekje, wordt ook Heritage van Korzo choreograaf Shailesh Bahoran gedanst. Wat een verrassing!   

In Heritage laat Bahoran een unieke en zeer originele synthese van hip hop en Indiase dans zien. De drijfveer voor Heritage is een persoonlijke zoektocht naar zijn Hindoestaanse roots en de betekenis daarvan voor zijn identiteit als persoon en danser. Deze zoektocht lijkt gepaard te gaan met pijn. Tijdens de bijzonder originele dans vertrekt zijn gezicht geregeld, hij stoot geluiden uit en zijn bewegingen zijn soms krampachtig. Doordat ik op de eerste rij zit, kan ik de pijn van Bahoran bijna aanraken. Het maakt dat ik me soms ongemakkelijk voel, omdat het zó intiem is, maar tegelijkertijd maakt dat de dans prachtig kwetsbaar. 

Het muziekgebruik vind ik briljant. Op een bepaald moment lijkt het als alsof Bahoran stikt, hij kan niet uit zijn woorden komen en dat hoor je ook in de muziek. De muziek die eerder gebruikt is hoor je nu ook, maar dan gedempt. Het lijkt alsof de box waar de muziek uitkomt onder water staat en het tempo is ook wat versnelt.  Het komt daardoor extra bij me binnen. Ik ben er stil van.

Conversation van Shailesh Bahoran fascineert

Gelijk erachteraan wordt Conversation van Shailesh Bahoran getoond. Conversation wordt door hem zo omschreven: “Conversation is gestructureerd als een gesprek en stelt zich de volgende vragen: welke woorden gebruik ik om een gesprek te openen, hoe stuur ik het verloop van de conversatie en is het mogelijk te voorzien hoe het gesprek zal eindigen. De dansers zijn in gesprek, hun bewegingen vliegen als woorden door de ruimte, er vallen stiltes, er zijn onverwachte wendingen.”

Dat is ook echt precies wat ik zie. Als ik deze beschrijving niet had gelezen, had ik nog steeds geweten waar het over ging. De zes dansers die beginnen gaan een gesprek met elkaar aan. In danstaal wel te verstaan. Eerst reageren ze heel direct op elkaar; met hoekige armen en benen maken ze samen tableau vivants door de ruimte. Later zie ik een duet waarbij de dansers proberen dezelfde taal te spreken. Iets wat soms lukt, ze bewegen dan synchroon, maar vaak ook niet en doet de één net even iets anders dan de ander. 

Conversation is waanzinnig interessant om naar te kijken. Er gebeurt namelijk steeds iets anders en dat maakt het onvoorspelbaar en leuk voor mij. Ik ben dan ook de hele tijd druk heen en weer aan het kijken, bang om iets te missen. 

Conny Janssen gaat gedurfd unplugged met Recharge

Recharge is opgebouwd uit fragmenten van de dansvoorstelling Inside out, welke ik vorig jaar zag. Ik ben benieuwd wat ik daar nog van ga herkennen. 

De dansers staan bij elkaar op het podium en hebben de ogen dicht. Dit fascineert me onmiddellijk. Kunnen ze wel stil blijven staan? Wat doet dit met je evenwichtsgevoel? Wanneer doen ze hun ogen open? Het is een verrassend moment, dat open doen; allemaal tegelijk en het licht op het toneel verandert onmiddellijk. Het licht gaat weer uit en wanneer het licht ineens weer fel aangaat, hebben alle dansers zich verspreidt en staat er één danseres in het midden. 

Tijdens Recharge ben ik constant nieuwsgierig in hoeverre het nou lijkt op Inside out. Ik herken wel wat, maar zie vooral veel nieuw materiaal. Soms zijn de bewegingen van de dansers staccato en hard en soms absurdistisch, alsof ik een vogel zie lopen. Later zie ik hele snelle armbewegingen die op mijn lachspieren werken. 

Er is een prachtig duet dat zo zacht en liefdevol is dat ik graag zou willen ruilen met de danseres. Ze smelten samen tijdens de dans en worden één. Het doet me denken aan de lente; nieuw leven ontstaat uit iets wat er al was maar wat je nog niet zag. Dat vind ik bijzonder, want het lijkt me moeilijk als choreograaf om van iets bestaands iets nieuws te maken. Gedurfd dus van Conny Janssen, maar een schot in de roos wat mij betreft!

Laat je verrassen door Rotterdamse Lente #2

De dansvoorstelling Rotterdamse Lente #2 is zeker een aanrader! Niet alleen vind ik het een geweldig idee om nieuwe dansmakers de kans te geven om met de prachtige dansers van Conny Janssen Danst te werken, de dansvoorstelling voelt als een frisse lentebries. De choreografieën van Roser López Espinosa en Shailesh Bahoran zijn veelbelovend. Daarnaast heb ik bewondering voor Conny Janssen die het lef heeft om opnieuw naar een oude choreografie te kijken. Ik vind dat er prachtige nieuwe dingen uit zijn ontstaan, net als de natuur in de lente staan deze choreografen in volle bloei!

Rotterdamse Lente#2 is nog tot en met 20 Juni te zien in verschillende theaters. Ga naar de website van Conny Janssen Danst voor de speellijst. 

Trailer Rotterdamse Lente #2