Gezien: 4 Juli 2017. Eerste editie in Theater Ostade, Amsterdam

LET’S GET PHYSICAL. Onder deze titel lanceren artistieke leiders Sagi Gross en Jeroen Fransen / GrossDanceCompany een gloednieuw en vooral vriendschappelijk platform in Amsterdam voor danskunstenaars en publiek. Deze eerste editie toont vier werken met twee unieke wereldpremières.

Gross (en Fransen): 'Kunstenaars onderzoeken de innerlijke wereld en soms beschouw ik hen zelfs als wetenschappers van de menselijke ziel. Het is, denk ik, de verantwoordelijkheid van een kunstenaar om deze innerlijke stem, tot uitdrukking te brengen en vorm te geven. Bij voorkeur met verwijzingen naar actuele en belangrijke gebeurtenissen in onze dagelijkse wereld.'

Nieuw platform voor dans

LET’S GET PHYSICAL, een vriendschappelijke ontmoetingsplek voor danskunstenaars en danspubliek, presenteert tijdens deze eerste editie een gevarieerd programma van vijf dansmakers met een modern / klassieke achtergrond of anders, zoals urban contemporary dance. Met twee unieke premières(*).

INFINTY* van Peter Leung, benadrukt het diepe vertrouwen tussen dans- en levenskoppel Clotilde Tran-Phat en Skyler Martin. Choreograaf Leung heeft lef en kiest voor onopgesmukte dansbewegingen en een zeer sobere belichting. Tran-Phat en Martin hebben een enorme krachtige uitstraling. Dit valt des te meer op dankzij de keuzes van Leung. Geniaal. Het drietal is verbonden aan Het Nationale Ballet.

TWO OF SOMETHING* van Maurice Causey, verwijst eenvoudig naar het getal twee in allerlei variaties zoals dubbele herhalingen of de relatie tussen danser en toeschouwer. Virtuoze danser Renzo Popolizio maakt veel ronddraaiende bewegingsreeksen naar de grond. Als toeschouwer kijk ik gehypnotiseerd toe en ontstijg voor even het alledaagse.

WHITHERING, van Fernando Troya, is een integere solo over dementie. Ik zie een in zichzelf gekeerde man betekenisvolle herinneringen en confronterende momenten dansen. Adam Khazhmuradov, een urban contemporary danser, danst krankzinnig mooi in een vloeiende en energieke bewegingsstijl.

Gross en Fransen / GDC tonen een verkorte versie van WHAT DO WE KNOW, een indrukwekkend dansstuk gebaseerd op verhalen van Syrische LGBT-vluchtelingen. De twee danseressen en danser bewegen in heldere lijnen vaak met diepe kniebuigingen. Dankzij de speciale regietechniek van Fransen kruipen de dansers volledig in hun rol en blijven de intense emoties gedoceerd. Erg knap.

Ontmoetingsplek voor danskunstenaars en publiek

Met de lancering van LET’S GET PHYSICAL spelen Gross en Fransen in op de behoefte van collega dansmakers om binnen een ongedwongen sfeer te kunnen experimenteren met (nieuwe) ideeën en hierover met elkaar, dansers en het publiek van gedachten te wisselen. Gross en Fransen werken daarbij graag samen met danskunstenaars die met voldoende zelfvertrouwen naar hun innerlijke stem luisteren deze tot uitdrukking brengen en daarbij een eigen dansstijl hebben of ontwikkelen.

Wat is deze innerlijke stem volgens Gross en Fransen precies? Ik vroeg het hen. Samengevat luidt hun antwoord: 'De innerlijke stem is je intuïtie, zoals een spontane ingeving of idee. De innerlijke drang om je persoonlijke talenten of bepaalde gave vorm te geven en met anderen te delen.'

Positief dansinitiatief

De eerste editie van LET’S GET PHYSICAL opent met lichte ironie. Bij aanvang speelt een aerobic videoclip: Let’s Get Physical, van Olivia Newton-John. Dit mag dan een oude hit uit 1981 zijn, Gross en Fransen delen een toekomstgerichte en vakkundige dansvisie. Met de lancering van LET’S GET PHYSICAL in Amsterdam, geven Gross en Fransen collega-danskunstenaars een positieve impuls via een vriendschappelijke ontmoetingsplek. Vooral dit laatste is wat Gross en Fransen samen nastreven.

Voor meer informatie, zie: www.grossdancecompany.com