20 augustus was de wereldpremière van Phobia, de nieuwste, overdonderende danstheaterproductie van Club Guy & Roni. Phobia ging in première in de Romeo tent op het Noorderzon festival in Groningen, de thuisbasis van het dansgezelschap. Phobia gaat over angst en hoe deze te overwinnen. Wat gebeurt er als je, ondanks je vrees voor het onbekende, je open stelt voor hetgeen wat er om je heen gebeurt?

In de voorstelling worden tien dansers van de Club en dansgezelschap EnKnapGroup uit Slovenië vergezelt door drie muzikale alleskunners van Slagwerk Den Haag. Een groot aandeel in de voorstelling is tekst van onder meer Bas Heijne. Choreograaf Guy Weizman zegt over zijn voorstelling; ‘Deze voorstelling gaat over de angst dat je de wereld niet kunt veranderen.’

Hoe veranderen we de wereld vanuit de dansstudio?

Phobia is een voorstelling om je hoofd bij te houden. Je kunt achterover leunen en kijken naar de geweldige dans, dan zie je intens totaaltheater maar er is meer. De voorstelling begint met een danseres die een ei vasthoudt in de spotlight. Het ei vibreert, steeds harder, zo hard dat ze het over moet geven aan de dansers om haar heen. Een danser spreekt over een zelfmoord terrorist die een bomaanslag gaat plegen. Het ei en de bom waren voor mij direct verbonden aan elkaar. Langzaam start de voorstelling op door de tijd te verbeelden van de drie minuten voordat de bom ontploft. De dansers zijn gekleed zoals de mensen op straat, in pantalons, overhemden, bloezen en bloemetjesjurken. De spreker stelt kritische vragen aan zichzelf: ‘hoe veranderen wij de wereld in een dansstudio’ maar ook maatschappijkritisch aan het publiek: ‘waarom doe je niets aan dit onrecht in de wereld’.

De seconden tikken weg terwijl de dans verwoord

De dansers keren verschillende malen terug, uit hun chaotische choreografieën waarbij iedereen in duet lijkt te zijn met elkaar, naar de verstilde pose met het ei in de lichtspot. De seconden tikken weg en de angst is zichtbaar in de wijze waarop de dansers in aantrekken en afstoten reageren op elkaar. De vrouw met het ei heeft een schichtig karakter. Iedere keer wanneer ze aangeraakt wordt duikt ze weg als een schichtig laboratoriumkonijn. Meerdere keren worden de dansers zelf het leidend voorbeeld in de discussie over de grens van wat wij toelaten. Hoe vaak kun je elkaar betasten, slaan, neersmijten of zelfs in een kooitje stoppen voordat iemand hier iets van durft te zeggen? De muzikanten van Slagwerk Den Haag staan hier middenin te spelen op kaakbeenderen. Het geluid is onheilspellend versnellend als in de laatste scène van een actiefilm voordat de bom ontploft.

De bom in Phobia ontploft

Het ei breekt en de bom ontploft. De sfeer van de voorstelling slaat om, want hoe gaan we hier nu eigenlijk mee om? De dansers en muzikanten verkleden zich in grote gele overalls en zetten de omgeving rondom het slijmerige eigeel af. De dansers zien er komisch uit, door de gele pakken worden de bewegingen grotesk. Het ei wordt bestudeerd, geföhnd, ontleedt en weggepoetst. Weer komt de vraag naar boven: ‘wat doen we hier nu aan?’. De dansers glimlachen en schuifelen genegeerd weg. Het publiek krijgt even later dezelfde vraag voorgeschoteld.

Wie durft? Guy Weizman en Roni Haver geven antwoord

Zittend in het publiek had ik zeker twee keer in deze voorstelling het gevoel dat de steeds terugkerende zin ‘waarom zeg je hier niets van?’ letterlijk op mezelf van toepassing was. In het theater kijk je toe en spreek je niet, maar tot hoever laat je de dansers gaan? De dansers gaan fysiek tot het uiterste. In hun acties en in de zware choreografie voel je de uitputting. Het moralisme wordt niet geschuwd en drukt de toeschouwer met de neus op de feiten. Tot hoever laat jij je eigen angst je weerhouden om hardop te spreken? Guy Weizman en Roni Haver geven ook antwoord: durf. Want wie durft, geeft de angst het nakijken.

Voor wie durft: de voorstelling speelt 21 en 22 augustus op een uitverkocht Noorderzon, hierna gaat de voorstelling van 7 september t/m 22 januari op een internationale tournee en doet daarbij alle grote Nederlandse theaters aan.