MOEDER – Compagnie Peeping Tom (België)
Gezien: 18 april 2017, Stadsschouwburg Utrecht. Wereldpremière: 29 september 2016 in Theater im Pfalzbau, Ludwigshafen, DE

Buiten regent het. Binnen, in een vitrinehal annex mortuarium, ligt moeder in haar doodskist opgebaard. Familieleden wachten vol spanning af wanneer zij haar allerlaatste adem uitblaast. Het valt mij op hoe bedreven de performers van Peeping Tom met een miniem gebruik van lichaamstaal de onderlinge verhoudingen meteen op scherp zetten. En dit is nog maar het begin.

Gabriela Carrizo en Franck Chartier zijn de oprichters van Compagnie Peeping Tom uit Brussel (2000) Carrizo en Chartier zijn vooral geïnteresseerd in het verbeelden van mentale, associatieve processen met affectie voor het menselijke hart. MOEDER van regisseuse Carrizo is een dans- en theatervoorstelling en het tweede deel uit de triptiek: VADER (2014) van Chartier, MOEDER (2016) en KINDEREN (in de maak).

Peeping Tom danst, acteert en zingt

De vitrinehal annex mortuarium, verandert van geluidsstudio in een kraamkamer. Omringd door verplegers en familie baart een jonge moeder een baby en zingt met alle oerkracht uit haar lijf: Cry Baby, Cry! van Janice Joplin. De kraamkamer is nu een opnamestudio. Als in een droom verandert de ruimte voortdurend. Tijd verliest begin en einde. De baby wordt een oude vrouw en woont haar hele leven in de couveuse.

De eeuwige zwangere vroedvrouw met lange grijparmen danst diep achterover zwalkend door een duistere hal, waar zojuist nog een museum stond. Een museum vol schilderijen van vrouwenportretten, moeder natuur, Maria, en een schilderij met een groot hart. De vader: “Niet alleen ben ik nu wees, maar ook tweemaal weduwnaar, ha ha!”

Danseres ontsnapt aan verdrinkingsdood

Maakster en ex-danseres Carrozi is gefascineerd door het gebruik van geluid en de invloed daarvan op het waarnemingsvermogen van de toeschouwer. In MOEDER gebruikt Carrozi de techniek van een Foley-artiest, een persoon die voor films geluiden creëert.

Onder het toeziende oog van een lusteloze schoonmaakster met karretje en dweil, verandert het podium in een grote waterplas. Pal naast haar vecht een danseres wanhopig tegen de verdrinkingsdood. In werkelijkheid is het podium kurkdroog en is er verder niets aan de hand. Mijn fantasie nam een loopje met me, mede dankzij het goed getimede belichtingsontwerp van Giacomo Giorini en Amber Vandenbroek.

Ongemakkelijk dansje

Een wandelende moeder met baby op de arm maakt opeens een salto voorover en landt plat op haar rug. Twee verlegen museumbeveiligers betrappen een dievegge en eindigen in een ongemakkelijk dansje als bij een vaag vriendenfeestje. Dezelfde vrouw valt voor een nukkige koffiemachine, die haar plots opslorpt en elektrocuteert.

Carozzi geeft haar performers tijdens repetities improvisatieopdrachten en hieruit ontstaan diverse composities. MOEDER volgt geen chronologische tijdslijn en de dansvoorstelling is associatief van opbouw. Vergeet de gangbare ideeën over tijd en ruimte: MOEDER pakt je bij de kraag en trekt je mee naar de werkelijkheid van herinnering en verbeelding. Deze MOEDER is hilarisch, subliem en sardonisch.  

Ga voor meer informatie en speeldata naar de website van Peeping Tom. 

Op 8 en 9 juli geeft danseres Yi-Chun Liu van  Peeping Tom een workshop bij de Henny Jurriens Foundation Amsterdam. Voor informatie en aanmelding: www.hjs.nl/workshops