Op 12 april gaf Introdans Ensemble voor de Jeugd een feestje in de stadsschouwburg van Amsterdam. Het dansgezelschap bestaat dit seizoen 25 jaar en toert door Nederland met het vierluik Feest. Ze dansen drie hernemingen van Introdans Ensemble voor de Jeugd succesnummers én een nieuwe aanwinst.

Eén van de stukken van vanmiddag, Susto, is oorspronkelijk gemaakt voor het NDT 3 door de choreografen Lightfoot en Léon. Een openbaring van het Ensemble voor de Jeugd vind ik dan ook dat de choreografieën niet enkel op kinderen zijn toegesneden, maar dat het ook choreografieën voor volwassenen kunnen zijn die óók voor kinderen behapbaar zijn. Wederom heb ik een prima referentiekader naast me zitten; dit keer is mijn nichtje Roos (6) de gelukkige.

Energieke opening met Bon Appétit! van Robert Battle

Als eerste zien we het ritmisch stampende Bon appétit! van Robert Battle. De blauwe belichting op het achterdoek zorgt voor een sprookjesachtige sfeer en de silhouetten van de dansers maken grote indruk op mijn nichtje. Ze is stil, zegt niks meer en kijkt geconcentreerd. De percussie muziek is opzwepend en de bewegingen zijn krachtig en staccato uitgevoerd, soms ook grappig, maar er lijkt geen einde aan te komen.

Ik voel langzaam een onrustig nichtje naast me die met moeite haar aandacht kan vast houden. Door de titel begin ik me af te vragen wat het met ‘eet smakelijk’ te maken heeft. Ik zie bewegingen met open monden en een soort Afrikaanse (slacht?)rituelen. Verder kom ik niet, maar het hindert me niet.                                                              

Leuk tussendoortje van David Middendorp

Voordat we het tweede stuk te zien krijgen, worden we eerst nog verblijd met een kort animatiefilmpje van David Middendorp. Middendorp is een choreograaf die het gebruik van nieuwe media omarmt. Het animatiefilmpje is een welkome afwisseling en wordt enthousiast ontvangen door de zaal; er wordt hard gelachen en het publiek geeft een warm applaus als het filmpje afgelopen is.

Psycho Killer van Daniel Ezralow blijkt prettig gestoord

Psycho Killer is een korte choreografie van choreograaf Daniel Ezralow en al vele jaren een (inter)nationale hit van Introdans. De stoer ogende dansers zitten door middel van elastieken aan de benen aan elkaar vast en marcheren, koprollen, swingen en rennen over het podium. Het zal ongetwijfeld een belemmering zijn, maar dat lijkt absoluut niet zo.
Het is een vliegensvlugge choreografie die me erg ingewikkeld lijkt voor de dansers, maar de uitstraling is fris en stoer. Als we een paar keer met onze ogen hebben geknipperd, is het al weer voorbij. Ik kijk opzij en zie een stralend nichtje naast me. Raak!

Betoverd door Susto van Lightfoot en Léon

Lightfoot en Léon ken ik van Nederlands Dans Theater en is één van mijn favoriete choreografenduo. De verwachtingen zijn dus hoog!
Als Susto begint, fluistert mijn nichtje direct: ‘moooooiiiii’ in mijn oor en ik kan haar geen ongelijk geven. De vier dansers beginnen in stilte en het toneelbeeld is prachtig en zacht door de witte kostuums en het zachte licht. Af en toe maakt een danser een geluid wat ik niet direct thuis kan brengen en lijkt op grommen, maar wat wel direct op de lachspieren werkt. In het midden van het toneel hangt een groot ding. We vragen ons allebei af wat het is.

Na een tijdje trekt één van de dansers aan een touwtje en het wordt het ons duidelijk; een grote straal zand valt naar beneden. Wat een verrassing! De dansers dansen alleen, in duet of kwartet met en onder het zand. Het lijkt bijna een eerbetoon aan de straal fijn zand. De bewegingen zijn zacht maar krachtig en boeien aan één stuk door. Mijn nichtje zit letterlijk de hele tijd met open mond te kijken. De opzwepende, bekende muziek van Beethoven maakt het stuk compleet.
Het blijkt een prachtig metafoor, dat zand. Als ik later lees dat het doet denken aan een grote zandloper, wat een symbool is voor tijd, ben ik nog meer verliefd op dit werk Susto van Lightfoot en Léon. Voor dansers is tijd een grote vijand, omdat een danscarrière relatief kort is en met dit werk heeft het choreografenduo een prachtig eerbetoon gemaakt.

Organisatorisch hoogstandje vóór Rave van Karole Armitage

De toch al gauw 500 kilo zand moet natuurlijk opgeruimd worden én de dansers moeten, zo blijkt als we na de pauze weer beginnen, gebodypaint worden. Het Ensemble voor de Jeugd is speciaal voor de choreografie Rave uitgebreid  met 10 stagiairs en twee studenten van het Rijn IJssel College Arnhem.
Het is een prachtig gezicht als ze opkomen; kleurrijk en met bijzondere kostuums aan  doet het me denken aan een modeshow. De dansers bewegen krachtig en strak en door de kostuums lijkt het soms een ware kleurenexplosie.

De Amerikaanse choreografe Karole Armitage (voormalig ‘Punkballerina’) maakte Rave al in november 2001, als reactie op de terroristische aanslag op de Twin Towers. In plaats van weg te zakken in somberheid en verdriet, koos zij om een choreografie te maken vol overlevingsdrang en scheppingsdrift.
Overlevingsdrang zien we zeker; de dansers blijven maar opkomen en poseren. Je ziet duidelijk de invloeden van Armitage’s ervaringen met het choreograferen van Madonna’s Vogue en videoclips van Michael Jackson. Veel meer dan dat zien we ook niet, vind ik. Rave blijft hangen in poses en ik mis soms pure dans.

Feest van Introdans Ensemble voor de Jeugd echte aanrader

Ik zou de dansvoorstelling Feest van Introdans Ensemble voor de Jeugd zeker aanraden als je met (of zonder) kinderen  (6 +!) mooie choreografieën wilt zien. Prachtig om te zien dat kinderen op deze manier kennis maken met échte moderne dans en niet dat de choreografieën zó veel simpeler en toegankelijker zijn gemaakt, dat de kwaliteit van dans verloren gaat.

In twee van de vier choreografieën is Introdans wat mij betreft wel wat doorgeslagen in het concept dat ze de stukken niet té veel toegespitst op kinderen willen maken. Ik vond Bon Appetit! en Rave te lang duren en de bewegingen en de muziek waren wat eentonig, waardoor het minder boeiend werd voor de kinderen, zeker als ze pas zes zijn en zich nog niet zo lang kunnen concentreren. Dit was aan mijn nichtje ook duidelijk te zien. 

Nog te zien t/m eind mei in diverse theaters in Nederland. Kijk voor de speellijst op de website van Introdans.