Home » Review

Het Nationale Ballet heeft reden voor een feestje

Joanna Fox

Made in Amsterdam 1 - Het Nationale Ballet en Het Balletorkest o.l.v. Matthew Rowe
Gezien: 19 februari 2017 in Nationale Opera en Ballet, Amsterdam (première:11 februari 2017)

De New York Times rekent begin dit jaar Het Nationale Ballet tot de top vijf belangrijkste en meest vernieuwende balletgezelschappen. Reden genoeg voor een feestje. Het Nationale Ballet uit Amsterdam toont het dubbelprogramma Made in Amsterdam 1 en 2. Made in Amsterdam 1 kent twee wereldpremières en werk van een viertal internationaal gerenommeerde choreografen.

Dansspel

In HOMO LUDENS (wereldpremière: 11.02.2017) van Juanjo Arquès zwieren vijf dansers op schommels in beeld. Arquès is onder meer geïnspireerd door het boek Homo Ludens (de spelende mens) van Johan Huizinga. Waar Huizinga doelt op politiek en cultureel spel, is Arquès vooral geïnteresseerd in de machtstrijd tussen seksen.

Solist Young Gyu Choi manipuleert vijf dansparen als pionnen over het toneel. Het liftwerk in groepsduetten is inventief wanneer bijvoorbeeld de mannelijke dansers hun vrouwelijke danspartners omzwiepen. Toch mis ik in HOMO LUDENS spanning. Jammer aangezien de aanzet daartoe aanwezig is en het optreden van de dansers beeldschoon.

Selfie-dansers

Met IN TRANSIT (wereldpremière 11.02.2017) verwijst choreograaf Ernst Meisner naar de neiging om langs elkaar heen te leven. Tussen diverse duetten en groepsdansen door, lopen ruim twintig dansers links en rechts het podium af en weer op. Hierbij passeren zij elkaar zonder onderling contact in kostuums met selfie-print van ontwerper Keso Dekker.

Er zijn ook dwarsliggers die wel contact willen maken zoals solisten Igone de Jongh en Daniel Camargo tijdens een intiem duet. Zo ook de danser die dwars door de rijen haastig lopende dansers heen en weer rent, van voren naar achteren en weer terug naar voren waarbij hij telkens even oogcontact maakt met het publiek. IN TRANSIT toont aan dat een eenvoudig idee ook ijzersterk kan zijn.

De essentie van dans

In ROMANCE (2014) lijkt choreograaf Ton Simons de nadruk te leggen op de essentie van ruimte en beweging. Dansers Jingjing Mao en Anatole Babenko bewegen in het midden van het podium en houden elkaar vaak in eenzelfde pose voor langere tijd vast. Gaandeweg verlies ik mijn aandacht voor het thema, maar het danskoppel Mao en Babenko maken alles goed door de serene kracht die zij samen uitstralen.

Videokunstenaar (en fotograaf) Rineke Dijkstra weet de persoonlijkheid van beide topdansers Mao en Babenko opvallend goed in essentie weer te geven in haar videoportretten. Juist hierdoor krijgt, wat mij betreft, ROMANCE extra betekenis.

Meesterchoreograaf van wereldklasse

Tot nu toe is het balletprogramma nogal aan de serieuze kant. Het contrastrijke ballet FRANK BRIDGE VARIATIONS (2005) van Hans van Manen biedt een welkome afwisseling. Het lijnenspel van de vijf dansparen lijkt spontaan maar zit ingenieus in elkaar. En er is ruimte voor humor. Meesterchoreograaf Van Manen weet de muziek van Benjamin Britten treffend om te zetten in authentieke bewegingstaal. FRANK BRIDGE VARIATIONS toont energie met een tikkeltje humor waardoor ik de ruimte en tijd voor even vergeet.

Diversiteit in (hedendaags) ballet

Met het tonen van Made in Amsterdam viert Het Nationale Ballet op gulle wijze haar plaats in de top vijf belangrijkste en meest vernieuwende balletgezelschappen, volgens The New York Times. Niet alleen weet Het Nationale Ballet een diversiteit aan internationaal gerenommeerde choreografen naar Amsterdam te halen of aan zich te binden, dit balletgezelschap heeft ook een buitengewone fijne groep topdansers in huis. Deze dansers zijn zonder meer een feestje om naar te kijken.

Bezoek voor meer informatie www.operaballet.nl

Meer inspiratie

Ook leuk om te lezen: