Gezien: 19 Januari 2018, Musis Arnhem.

The Fairy Queen is een absurd sprookje over de ware liefde en een boze droom. Choreograaf / regisseur Duda Paiva en componist / arrangeur Willem van Merwijk, bewerkten de gelijknamige semi-opera van Henri Purcell tot een moderne, vlotte versie vol humor en tegenslag. Wat is een droom en wat de werkelijkheid?

In The Fairy Queen brengen vier veelzijdige artiesten van Duda Paiva Company dansende, zingende en acterende poppen tot leven. De karakteristieke poppen van Paiva en André Mello zijn gemaakt van schuimrubber en zeer beweeglijk. De veertien inventieve musici van het Nederlands Blazers Ensemble / NBE, zitten aan beide kanten van het podium. Niet altijd, want ook zij zijn zeer beweeglijk.

The Fairy Queen is oorspronkelijk gebaseerd op Een Midzomernachtdroom, een romantische komedie van William Shakespeare.

Verliefd op een ezel

In Paiva’s moderne versie van The Fairy Queen krijgt het verliefde stel Oberon en Titania, heersers van het feeën- en elfenwoud, een zoontje. Meteen zingt de baby uit volle borst Hush, No More, Be Silent. Echt hilarisch. Toch blijft de oorspronkelijke tedere intentie van dit lied intact, door de meest liefdevolle gebaren van de poppen.

Hierna heeft de bevallige Titania alleen nog maar aandacht voor de kleine baby. De reus Oberon, raakt letterlijk verscheurd door jaloezie en onmacht. Zijn hoofd en armen vliegen los van zijn romp de ruimte in. Onvoorstelbaar, grappig en tegelijk weerspiegelt dit gebaar vlijmscherp deze heftige emoties.

Oberon wil de liefde van Titania weer voor zichzelf opeisen en betrekt de elf Nick Bottom in een betoverende list. Helaas wordt Titania onbedoeld verliefd op een ezel. Een arm die door de ezelskop uitsteekt, is als een natte tong die haar wil zoenen. En terwijl het publiek hartelijk om deze grap lacht, ervaar ik lacherig ook gevoelens van schrik zodra ik mij in de rol van Titania verplaats.

Nadat Titania uit deze boze droom ontwaakt, trekt zij zich langzaam terug en zingt Let me weep forever (Ilija Surla, met kenmerkende zangstem) Oberon laat hun kind als een rood ballontje los, hoog in de lucht. De lachsalvo´s uit de zaal zijn nu vervangen door een intense stilte.

Bont gezelschap

Ex-danser Paiva ontwikkelde de bewegingstechniek Object Score, waarbij tussen speler en object een duet ontstaat en de poppen levensecht lijken. Tegelijk wakkert The Fairy Queen de verbeelding aan waardoor soms het onderscheid tussen droom en werkelijkheid wegvalt en een wereld van associaties en emoties overblijft.

Verbazingwekkend is hoe goed dit bonte gezelschap van artiesten en musici op elkaar ingespeeld zijn en daarbij dansen, zingen en acteren. Ook de soundscape van Wilco Alkema en het lichtontwerp van Mark Verhoef, sluiten naadloos aan bij deze flitsende en humorvolle voorstelling van The Fairy Queen. Sterk aanbevolen.

Voor meer informatie en speellijst: www.dudapaiva.com of www.nbe.nl