Choreografe/danseres Sabine Molenaar is gefascineerd door de logica van dromen. Haar voorstellingen kenmerken zich door een sterk associatief karakter en verbeeldingskracht. Met haar behendige lichaam wringt en plooit ze zich schijnbaar moeiteloos van realistisch personage naar surreëel figuur. Nu werkt ze aan haar derde avondvullende solo Almost Alive.

Concentreren

‘De titel Almost Alive bedoel ik niet negatief. Je denkt erbij het eerst aan bijna dood of nog niet geboren. Maar er is een derde mogelijkheid die ik ook erg mooi vind: levend zijn, maar niet helemaal in de concentratie van het moment hier en nu. Die gemoedstoestand gebruik ik nu als uitgangspunt. Vooral het contrast tussen concentratie en afleiding. Als je bijvoorbeeld stil zit op een stoel, maar eigenlijk een enorme onrust voelt. Waar komt die vandaan? En tadaa, natuurlijk komt die ook voort uit de tijd waarin we leven. We kunnen ons steeds moeilijker concentreren. Ik speel met de stippellijn tussen onze virtuele en fysieke realiteit, maar een emotie of gemoedstoestand is altijd leidend.’

Samenstellen

‘De innerlijke gemoedstoestand is belangrijk voor mij. In de studio probeer ik helemaal in die staat op te gaan, erachter te kruipen. Daaruit ontstaan uiteindelijk de vorm en verschillende beelden. Die staat van zijn probeer ik te definiëren door verschillende kwaliteiten te benoemen: lichaam, tijd,ruimte, emotie, motivatie en dualiteit. Dat zorgt al voor een hele context en associatief verhaal op zich. De bewegingen die daaruit voortkomen, vergroot ik uit en laat ik vervolgens samensmelten met andere beelden. Zo ontstaat er een gelaagdheid
die de rationele geest soms op het verkeerde been zet. Dat je denkt: wat ik nu zie, is dat echt of niet? En tegelijk, als in een droomwereld, moet je ook dat loslaten en ontstaat er ruimte voor meer intuïtief associëren.’

Zoeken naar rust

‘Zoals ik gebruik maak van transformatie binnen mijn voorstellingen, is die er ook tussen de voorstellingen. In That’s it transformeerde het figuur naar verschillende personages in relatie tot de verschillende dimensies van de droomwereld. Deze hadden een soort abstracte transparantie. In Touch me veranderde het figuur naar verschillende personages in relatie tot verschillende facetten van intimiteit. Ieder personage met een eigen historie. Nu ga ik uit van één figuur. Simpel gezegd, een figuur op zoek naar gewichtloosheid, naar rust. Die transformatie gebeurt nu als het ware in één hoofd.’

Tijdloos

‘Voor Almost Alive werk ik samen met een multimedia artiest (videomapping), een componist en een scenograaf. In mijn voorstellingen zoek ik altijd naar een samenspel tussen verschillende disciplines en theaterelementen. Licht, geluid, decor; alles vormt samen één ademend geheel.
Nu ga ik het experiment aan hoe het virtuele in te zetten, zonder het ‘digitaal’ te maken. Het is best spannend dat we nu met verschillende realiteiten leven, maar ik zoek naar een toestand van tijdloosheid. Ik hou van tegenstrijdigheden. Zoals de kleur zwart negatief kan werken chaos, leegte, vacuüm –, zo associeer ik het ook met de geborgenheid van als je je ogen dicht doet en slaapt. Zwart als een einde en een begin.’

Sabine Molenaar (1985) studeerde Moderne Theater Dans aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Nog voor haar afstuderen werkte ze met Ann van den Broek aan de voorstelling E19 the way to San José. Van 2006 tot 2008 werkte ze met het Nederlandse
dansgezelschap Instant Collective, waarvan ze medeoprichter was. Vervolgens danste ze twee jaar bij Peeping Tom in Brussel. Onder de naam Sandman maakte ze de avondvullende solo’s That’s it (eerste prijs ACT Festival en TAZ/ELLE-prijs voor Strafste Vrouwelijk Talent) en
Touch me. Sabine wordt ondersteund door DansBrabant, Plan Talentontwikkeling Brabant en het Belgische Kosmonaut Production.