Stichting Dansersfonds ’79 onderscheidt 1al vijfentwintig jaar gevestigde dansers, jonge danstalenten en personen in de danssector die een bijzondere rol vervullen. Onlangs mocht ik uit handen van Ine Rietstap en oprichters Alexandra Radius en Han Ebbelaar de Speciale Prijs 2011 ontvangen, vanwege mijn bijzondere rol en verdiensten voor de dans. Een grote eer! Vooral omdat de jury mij ook beloonde voor het propageren van de theaterdans in So You Think You Can Dance.

Drie jaar zit ik nu in de jury van het dansprogramma SYTYCD. Vanuit die rol mag ik in het stadium van de liveshows genieten van verschillende partnerdansen, die worden uitgevoerd door uiteenlopende jonge dansers. De kruisbestuiving die daar onder dansers plaatsvindt, werkt inspirerend. Jonge hiphoppers en breakdansers die plotseling moderne dans ontdekken en het belang van de klassieke ballettechniek inzien. Moderne choreografieën van gerenommeerde Nederlandse choreografen als Conny Janssen en Ed Wubbe, die in Nederland en België door een kleine anderhalf miljoen mensen bekeken worden. Een aantal jaren geleden was dat nog ondenkbaar.

NRC Handelsblad publiceerde in september een onderzoek, waaruit blijkt dat twaalf procent van de Nederlanders ‘niets’ met kunst en cultuur heeft. Mogelijk precies de groep die nooit naar SYTYCD kijkt? Een onderzoek naar het effect van het televisieprogramma op de kaartverkoop van moderne dansvoorstellingen is nog niet gedaan. Maar stel dat een kleine vijf procent van de kijkers besluit om eens een kijkje te nemen in het theater, dan is dat al een behoorlijke winst voor de sector.

Jaarlijks organiseert Stichting Dansersfonds ’79 ook een galavoorstelling in het Muziektheater. De eerste choreografie die ik dit keer zag was van Monique Sand, balletdocente aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Op ingenieuze wijze creëerde zij een complexe dans voor ongeveer veertig jonge dansstudenten variërend in de leeftijden van elf tot achttien jaar. Op aanstekelijke wijze toonden de kids de beginselen van klassiek ballet. Klassiek ballet wordt door jongeren ineens niet meer beschouwd als stoffig, maar als essentieel om een zo compleet mogelijke danser te worden.

Een vader van een jongetje op de vooropleiding van Codarts Rotterdam vertelde mij onlangs dat zijn zoontje op televisie had gehoord dat techniek belangrijk is om een goede danser te worden. En dus wilde hij ook ‘op ballet’. Technische dans leeft wel degelijk onder jongeren! Mijn hart ligt bij de technische dansstijlen. Daarom beschouw ik het zoals gezegd als een grote eer om een prijs te krijgen uit handen van de dansiconen Ebbelaar en Radius. Het propageren van de theaterdans voelt echter helemaal niet als een verdienste, omdat dit meestal hand in hand gaat met het propageren van jong danstalent. En jong talent inspireert mij. Zoals de danstalenten van SYTYCD, of de jonge kids van de dansacademies. Zij zijn de dansers van de toekomst en verdienen zoveel mogelijk aandacht.

Dat de toekomst van de theaterdans er, mede door het beleid van het huidige kabinet, nogal grimmig uitziet, is vervelend. Laten we de dansers van de toekomst desondanks zoveel mogelijk podia bieden en hen als het even kan in het zonnetje zetten. Zoals Stichting Dansersfonds ’79 dat al tijden doet.