Begonnen op vierjarige leeftijd met balletlessen, maar Maggie Boogaart wilde eerst liever pianiste worden. Rond haar dertiende realiseerde ze zich hoeveel fysieke vrijheid dans haar biedt, "hoe dit mij in contact brengt met wat mij 'beweegt'". Met de steun van haar moeder, is dans sindsdien haar grootste passie. Haar werk wordt vaak omschreven als “gepassioneerd, intuïtief, rauw en intens”. Niet zo gek, want ze toont grote focus in het direct willen communiceren met mensen, zowel als danseres, choreografe en als pedagoog. 

Hoe kwam je in aanraking met de Martha Graham School of Contemporary Dance in New-York City en London Contemporary Dance School in Londen. 

Jazeker! Op de vooropleiding dans van de Rotterdamse Dansacademie (nu Codarts) kreeg ik onder andere lessen in moderne dans van Petra Rijnsburger. Ik vond deze lessen geweldig en toen ik aan “juf Petra” vroeg wat voor stijl of techniek zij ons doceerde, vertelde zij mij dat haar lessen gebaseerd waren op de Martha Graham techniek. Ik heb gelijk de bibliotheek bezocht en een boek gevonden over deze techniek (“Dance Workshop” van Robert Cohen). Dit was nog in de tijd vèr voor het internet. Ik verslond dit boek, wat op dat mijn moment mijn enige bron van informatie was over de Martha Graham techniek, en begreep dat de schrijver een ex-principal danser was van de Martha Graham Company en de oprichter van London Contemporary Dance School. Deze school was destijds dé school voor moderne dans én Graham in Europa. Er stonden prachtige foto’s van dansers van “London Contemporary Dance Theatre in het boek, destijds de professionele dansgroep van London Contemporary Dance School, net zoals de Martha Graham Dance Company verbonden is aan de Martha Graham School, en ik droomde ervan ooit in deze twee scholen in deze techniek die mij inspireerde te kunnen trainen.

Was dit een doel die je in je leven wou bereiken?

Ja, het bleef niet bij dromen! Toen ik slaagde voor mijn gymnasiumdiploma in 1988 mocht ik van mijn ouders een cadeau kiezen en ik koos een weekend … London! Ik heb de auditie gehaald voor London Contemporary Dance School en werd drie jaar later, met mijn diploma als “moderne danseres en choreografe” bij mijn 1e dansgroep aangenomen: Dansgroep Pandora – Den Haag. Drie jaar later, inmiddels danseres bij Danssersstudio, ontdekte artistiek leidster Beppie Blankert mijn talent voor choreograferen, waarna ik mijn dansgroep “Dragon Productions” heb gesticht. Tegelijkertijd had ik een beurs ontvangen van het Bekker la Bastidefonds om naar de Martha Graham School te gaan in NYC, waar ik was aangenomen in hun opleiding. Ik ben toen 3,5 jaar naar NYC gegaan om ook deze droom waar te maken.
Ik ben bewust van de kansen die ik in het begin van mijn carrière heb gekregen en hoezeer dezen mij geholpen hebben om mijzelf te ontwikkelen tot de kunstenaar die ik nu ben! Ook mijn ouders en hun onvoorwaardelijke steun ben ik eeuwig dankbaar. 

Daarna heb je van 1994 tot 2009 zestien avondvullende producties hebt gecreëerd. Op welke producties uit deze periode ben je het meest trots en waarom?

Als choreografe en leidster van Dansgroep Dragon Productions (www.dragonproductions.nl) heb ik tussen 1994 en 2010 zo’n 16 grote en 35 kleinere danstheater-producties gecreëerd, in samenwerking met kunstenaars uit diverse disciplines (dichters, musici, acteurs, schilders …) Ik maakte de producties in coproductie met theaters in NYC, Münster en Amsterdam en we hadden voorstellingen door heel Nederland. Dit was een enerverende tijd!

Twee voorstellingen ben ik vooral trots op: The Power of Life (1999) over de kracht van positief denken, een voorstelling die ik heb gemaakt met als drijfveer mijn eigen succesvolle verwerkingen van negatieve gebeurtenissen in mijn leven en It’s My Right (2006) over vrouwen in de wereld en hoe onze bewegingsvrijheid verschilt per land, gemaakt naar aanleiding van mijn bevindingen tijdens een reis door Senegal en Ethiopië - ten dele in samenwerking met Amnesty International. 

Hiernaast heb je weleens danslessen gegeven aan amateurs. Hoe vond je dat?

Klopt, toen ik in Nederland woonde gaf ik weleens moderne (Graham) danslessen aan amateurs en, sinds 2010 woon ik in Parijs doe ik dit bijna elke dag! Ik heb in 2012 een dansschool opgericht (www.paris-marais-dance-school.org) samen met ex-klassiek danssolist Ghislain de Compreignac, mijn echtgenoot, waarin wij alle twee doceren aan amateurs (van beginner tot gevorderd niveau) en aan de studenten van onze vooropleiding en dansvakopleiding.

Iets anders. Je bent ook bekend met trainingen in non-verbale communicatie, het vergroten van je zelfvertrouwen als vrouw en je innerlijke balans vinden. Waarom ben je dit soort trainingen gaan geven en volgen?

Mensen, hun belevingswereld, ontwikkelingen en relaties staan vaak centraal in mijn choreografieën. Voor het maken van mijn danstheater-producties duik ik telkens in diepe onderzoeken, zowel in bewegingsmateriaal, als in de menselijke psyche. Zo heb ik, tegen de tijd dat mijn onderzoek volledig is, een choreografie, maar ook veel meer materiaal ontwikkeld. Op een gegeven moment vroegen theaters mij om workshops aan te bieden, een ontmoeting met de choreograaf etcetera, en dit is uitgegroeid tot diverse conferenties en trainingen.

Heb jij nog doelen na te jagen in of buiten de danswereld?

Ik heb op het moment drie doelen: Ik wil vaker mijn werk internationaal laten zien op festivals. Een choreografie van mij was in mei uitgenodigd voor het “NEXT@Graham” festival van de Martha Graham Center in NYC. Mijn werk was uitgekozen temidden van werk van andere choreografen die ik enorm bewonder, dit was een enorme “eye-opener” voor mij. Ik ben ook weer begonnen met langere danstheater-producties te creëren, nu voor de eindejaars-studenten van onze school in ons Jeune Ballet.

Daarnaast werken mijn echtgenoot en ik voortdurend aan onze school: het verbeteren van de kwaliteit en het aanbod van onze amateur lessen, onze internationale stages en onze dansvakopleiding. Onze ex-studenten dansen inmiddels in professionele dansgroepen over de hele wereld!  Ook creëer ik elk jaar een duet voor mij en mijn man, het is een uitdaging om met een ex-klassieke solist te werken en op te treden!

Waar zie jij jezelf over 5 jaar als danser en choreograaf?

Met het stoppen met mijn dansgroep wil ik verder als freelance choreografe. Nu ik in Parijs woon word ik vaak uitgenodigd door andere dansgroepen om voor hen te creëren, zoals bijvoorbeeld Eliot Smith Dance Company in Newcastle (GB) of om te doceren voor dansopleidingen zoals Univercity of Michigan (USA) of Escuela Superior de Arte Dramatica in Murcia (E). Dit wil ik graag uitbreiden!