Gezien: 15 maart 2018, Theater Bellevue, Amsterdam. Première: 10 maart 2018.

Te zien in theaters t/m 31 mei 2018. 

 ‘’I call my brothers, en ik zeg: ik ving de blik van een extreem verdacht individu. Het was mijn eigen reflectie.’’ Danstheater AYA en De Toneelmakerij presenteren met de dansvoorstelling I call my brothers in Bellevue Theater Amsterdam een rauw en explosief stuk over identiteit en het verliezen hiervan in roerige tijden. Vooral de boodschap is zeer urgent in deze coproductie, waarin dans en toneel samen, in al hun geloofwaardigheid en dynamiek, de grote kracht is.

De bom valt

De beats knallen uit de speakers en de dansers maken hun entree op het podium in de vorm van een heuse dansbattle. De coolste hiphop moves en spectaculairste breakdance tricks worden uit de kast getrokken. Tot er plotseling een bomaanslag plaatsvindt en alles veranderd. In I call my brothers wordt ik meegenomen in het leven van de jonge man Amor, die verdacht veel lijkt op de omschrijving van de terrorist.

Urban feeling

De setting van deze voorstelling, geïnspireerd op de stad, bestaat uit een industrieel decor met grote, rechthoekige blokken die met regelmaat worden verplaatst: alsof je je een weg door de stad baant. Op de achtergrond zie ik bewegende sfeerprojecties van affiches, oosterse werelden, felle kleuren en skateparken. Ook de ‘urban-achtige’ kostuums van hoodies, denim, wijde shirts, grijstinten en sneakers, schreeuwen het stadsleven uit. De groep dansers en toneelspelers blenden zo ineen dat niet te onderscheiden is wie welke achtergrond heeft. Samen vormen zij een etnische groep vrienden die vol overtuiging (en veel humor) de rol vertolkt van Amor’s omgeving, gevoelens en ervaringen. Moeiteloos wordt er gewisseld in karakters en situaties wat de voorstelling verfrissend en afwisselend maakt.

Zinderende en explosieve dans

De dans is zinderend en explosief met een duidelijke urban insteek: hiphop en breakdance voeren de boventoon, maar ook freerunning en moderne invloeden gaan de artiesten niet uit de weg. Onder begeleidende toon van de muziek vertolken zij de meest uiteenlopende situaties en emoties: van humor tot agressie tot wanhoop. Het stuk bevat erg veel grove taal, wat bijdraagt aan het rauwe randje en de weergave van de realiteit in deze voorstelling. Dit zijn ‘gewoon mensen’ als jij en ik.

Empathie en verbinding

Bijzonder aan I call my brothers is dat het vraagstukken rondom geloofwaardigheid, veiligheid en vooroordelen op een toegankelijke en veilige manier aanbiedt voor de doelgroep (13+). Er wordt een sfeer in beeld, geluid en uitvoering gecreëerd die dicht bij hen staat: het is namelijk geïnspireerd op wat zij dagelijks zien en meemaken. Dit maakt dat je je als toeschouwer door empathie en verbinding kunt verplaatsen in de spelers. Het verhaal wordt ‘’echt’’ en laat daarmee een diepe indruk achter.

Danstheater AYA en De Toneelmakerij brengen met I call my brothers een wijze boodschap. Na een verwoestende gebeurtenis als een aanslag staat je wereld op z’n kop. Wie ben jij eigenlijk en wat is jouw aandeel in het grotere geheel? We zijn allemaal wel eens onze weg kwijt… Bel daarom je vrienden, houdt contact. Je hebt elkaar harder nodig dan je misschien denkt.