Gezien op 24 mei – Stadsschouwburg Utrecht.

Artiesten Florentina Holzinger (Oostenrijk, 1986) en Vincent Riebeek (Nederland, 1988) staan bekend als expliciet. Met voorstelling Schönheitsabend (75 min.) bevredigt het duo wederom hun fans. De performance maakt deel uit van SPRING 2016, een tiendaags festival met experimentele dans, theater, installaties en lezingen. In Schönheitsabend  draaien de artiesten man-vrouwverhoudingen om.

“De artiesten laten nu iets zien, wat niet nog eens herhaald kan worden. Alstublieft, heb respect voor de artiesten.” Een presentator zegt het voor de tweede akte begint. Het beangstigt me. Wat gaan ze doen? Gaat er iemand dood? Dat is namelijk niet iets wat te herhalen is. Nog nooit heb ik iets gezien van het duo, maar bij controversieel ben ik op het ergste voorbereid. Of slaat mijn angst voor provocatie nu door? Heb ik teveel horrorfilms gezien? Het duo staat bekend om hun controversiële voorstellingen. Eerder maakte ze de voorstelling Wellness, waarbij een dame olie uit haar nepborsten over vier naakte lichamen spuit.

Riebeek twijfelt te dansen

Mijn bangheid wordt nog versterkt doordat Riebeek in zijn blauwe balletpakje van het podium afloopt. Het moet wel heel eng zijn als je zomaar achter de coulissen verdwijnt. Holzinger gaat hem achterna. Achter de coulissen hoor ik gerommel. Na een poos komt Riebeek toch weer terug. Holzinger gaat achter haar witte piano zitten. Ze draagt een nette zwarte galajurk. Nou ja, netjes, haar hele rug is ontbloot. En de twee splitten aan de zijkant van haar jurk reiken tot haar dijen.

Riebeek rekt de tijd en pakt een stoel. Twijfelend zet hij hem op het midden van het podium neer. Ook trekt hij ineens zijn balletschoentjes aan. Treuzelend. Verlegen kijkt hij het publiek in. Het is aandoenlijk om te zien. Nog nooit heb ik me vermaakt met iemand die op een stoel niks doet. Riebeek houdt de spanning er goed in. Bijna trek ik het niet meer van ongeduld. Wat zou hij nou laten zien??

Schönheitsabend draait man-vrouwverhoudingen om

Uiteindelijk beent Holzinger boos op hem af en snauwt dat niemand om hem geeft. Hij moet  doen wat hij zou gaan doen. Ze praten zacht, want het publiek hoort het zogenaamd niet te horen. Maar natuurlijk hoort dit bij de voorstelling. Mijn spanning loopt op. Wat wil hij nou laten zien? Is het echt zo spannend en eng?

Dan begint Holzinger op de vleugel te spelen. Ineens begint het me te dagen. Beeldt het duo de omgekeerde man-vrouwverhouding uit? In theater speelt 'normaliter' de man piano en danst de dame. Nu is het andersom.

Holzinger bindt voorbinddildo om

Uiteindelijk staat Riebeek klaar in een dansante startpositie. Hij gooit een been zijwaarts hoog in de lucht, het andere been volgt. Tegelijkertijd landen beide voeten weer op het podium. Het hele nummer maakt hij allerlei balletsprongen. Dit is duidelijk een hommage aan sterdanser Vaslav Nijinsky, die ook in het programmaboekje genoemd wordt. Deze sterdanser werd in 1889 in Rusland geboren. Nijinksy danste in Les Ballet Russes en stond bekend om zijn sprongen.

Ook de verdere voorstelling is doordrenkt met omgekeerde man-vrouwverhoudingen. Zo tilt Holzinger regelmatig Riebeek op in plaats van andersom. Ook bindt Holzinger een voorbinddildo om en stopt de 'piemel' in Riebeeks aars. Ja. Écht. Zei ik niet dat het een controversiële voorstelling was?