Dansende peperkoekjes, dwarrelende sneeuwvlokjes, schaatsende kinderen, een vlammende pas de deux en heel veel lachende gezichten; het ultieme kerstgevoel! De Dutch Don’t Dance Division slaagt er wederom in het vrolijke kerstgevoel met dans en muziek om te zetten in een lach op vele gezichten. Zo’n zestig dansers, zowel professionals als amateurs, weten mij in snel op elkaar volgende choreografieën en prachtige kostuums goed te vermaken.

Voor het tiende jaar brengen choreografen Rinus Sprong en Thom Stuart de vrolijke dans- en theatertraditie naar Den Haag. Dansvoorstelling Dancing in a Winter Wonderland was dit jaar tijdens de kerstdagen te zien in het Zuiderstrandtheater in Scheveningen. De jubileumeditie van deze kersttraditie werd live begeleid door het Residentie Orkest onder leiding van dirigent Huba Hollóköi.

Geboorteverhaal van Jezus Christus

Jozef (danser Youri Jongenelen) en Maria (danseres Sidney Scully) bijten het spits af met een korte choreografie die staat voor het kerstverhaal. Op de tonen van Johann Sebastian Bach’s Weihnachtsoratorium, begeleid door een klein koor, laten Jozef en Maria hun kindje aan de wereld zien. De wiegende, klassieke bewegingen van de dansers vind ik mooi passen bij de geboorte. Na dit kleine stukje kerstverhaal is het in de rest van Dancing in a Winter Wonderland vooral feest.

Kerstfeest met De Dutch Don’t Dance Division

De winterse gezelligheid speelt zich af bij de schaatsbaan, gevormd door ballerina’s in witte tutu’s. Op de schaatsbaan bewegen de dansers als kunstschaatsers met de hoge balletsprongen en vele pirouettes. De majesteit bezoekt een schaatswedstrijd en de jonge dansers, gekleed in fel gekleurde academiques, schrijden in arabesque over het ijs. Het meest aandoenlijk vind ik de hele kleine kinderen. Heerlijk om te zien hoe zij onbezorgd en vol overgave dansen als klassieke sneeuwvlokjes, vrolijke peperkoekjes of kerst-M&M’s. In de aaneenschakeling van choreografieën komen een enorme sneeuwpop, een zingende kerstboom en flexibele zuurstokken voorbij. Opvallend zijn de lange dansers die de Grand Pas de Deux van de Vlammen dansen (Lorris Eichinger en Adji Cissoko). Hun bijzondere lengte en fantastische techniek vind ik een geweldige verrijking van de dansvoorstelling.

Oudjaarsavond in Dancing in a Winter Wonderland

Het tweede deel van de dansvoorstelling begint met de inmiddels bekende choreografie Winter, waarmee De Dutch Junior Dance Division vorig jaar meedeed aan het tv-programma Everybody Dance Now. Fijn om een keer meer dan één minuutje van deze dans te zien! Het hoogtepunt van het tweede deel van Dancing in a Winter Wonderland zijn voor mij wederom de kinderen; nu als waggelende pinguïns en marcherende soldaatjes in het wintercircus. Naar het einde van de dansvoorstelling toe wordt het oudjaarsfeest opgebouwd. CanCan danseressen zwepen het publiek op en vormen samen met de andere dansers de feestelijke afsluiting van de show. De dansers heffen hun champagneglazen op het publiek en ontvangen een staande ovatie.

Dansen zonder grenzen

Dancing in a Winter Wonderland heeft mij wederom doen beseffen dat dans geen grenzen hoeft te kennen. Als mensen enthousiast zijn, er plezier in hebben en samen kunnen dansen, dan maakt het mij niet uit of de pirouette perfect is of de arabesque heel hoog. Zolang het plezier er vanaf straalt en de dans een lach op mijn gezicht tovert, is er een prachtig doel bereikt. Wat mij betreft, tot volgend jaar!