Dansen zonder gevoel kan niet. Je kunt je gevoel uitzetten, maar dan dans je niet écht. In het bankendistrict van Londen werkt het andersom, zo toont de dansfilm Voices of Finance. Je kunt met gevoel bankieren, maar dan lig je er zo uit. Bankiers moeten de ethiek vergeten om zich staande te kunnen houden. Wat gebeurt er als je die bankiers laat dansen? Regisseuse Clara van Gool toont het gevoel van die bankiers door hen te laten dansen.

Voices of Finance is gebaseerd op de blogs van journalist Joris Luyendijk. Voor de Britse krant The Guardian interviewde hij de mensen die werkzaam waren in deze gladde, harde wereld. Hij ging op zoek naar de oorzaak van de kredietcrisis, die het beeld van de georganiseerde, betrouwbare bankenwereld ineen deed storten. Hoe kon een systeem zo in elkaar klappen? In Voices of Finance volgen we tien fictieve personages op hun dagelijkse strijd om zich staande te houden in de bankierswereld.

Het leven is oneerlijk

De dag begint zonnig. Een bank equity analist danst letterlijk zijn bed uit. Onder het genot van een paar pirouettes draait hij zijn kraakwitte overhemd en strakgesneden jasje in. Jozef Varga (eerste solist bij Het Nationale Ballet) lijkt het allemaal moeiteloos te doen. Zijn voice-over vertelt hoe gelukkig hij is met zijn leven. Ja, hij verdient heel veel geld. Ja, er zijn mensen die net zo hard werken als hij en dit nooit bereiken. Maar het leven is nu eenmaal oneerlijk verdeeld. Kan hij er wat aan doen dat zijn wieg toevallig in Londen stond, en niet in Darfur?

Barsten in de bankierswereld

Maar dat gladde, zorgeloze wereldje vertoont al snel barsten. De handelaar die geen vrije tijd heeft. De broker die zich een bedrieger voelt. De vriendin die zich ’s avonds onder de lakens van een chique hotelbed verstopt, terwijl haar man nog aan het werk is. Ze dansen allemaal. Verwoorden hun gevoel in wanhopige pogingen om zich letterlijk te ontworstelen aan het harnas van stropdassen en dichtgeknoopte overhemden. Buigen bijna door hun spitzen heen onder de verantwoordelijkheid die op hen rust. Zijn sterk en strak wanneer ze elkaar in de glanzende hallen ontmoeten, maar zakken ineen wanneer zelfs een glazen lift hen geen privacy gunt.

Dansen op het ritme van de woorden

Zo heeft elke bankier een eigen verhaal. Dat vertellen ze in openhartige monologen die als muziek voor de choreografieën fungeren. Een gewaagde keuze. Het gebruiken van woorden tijdens dans kan discutabel zijn, want moet de dans niet gewoon voor zichzelf spreken? Van Gool bewijst het tegendeel. Op het ritme van de woorden dansen de workaholics hun dag door. Die woorden gaan lijnrecht in tegen hun arbeid. Ook hun lichaam wil niet meer. Het danst weg van de bureaus, en toont wat de werknemers nu werkelijk voelen.

Dat is de kracht  van Voices of Finance. Die kracht was er niet geweest zonder de prachtige manier waarop de camera’s de binnenwereld van de bankiers vastlegden. De schone schijn van glanzende, dure wolkenkrabbers, marmeren hallen en lege vergaderruimtes laat tegelijkertijd de kilheid van die wereld zien, waarin mensen eigenlijk maar een miniem onderdeeltje zijn. Dans legt de ratio stil, en dwingt de personages om hun werkelijke gevoel te tonen. Een krachtig middel dat optimaal benut wordt.