‘Een spiegel… Wat de f*ck heb ik daar aan?’ Sneeuwwitje, een coproductie van het Noord Nederlands Toneel en Club Guy & Roni is minder onschuldig dan het originele sprookje. Anti-sprookje is de goedgekozen ondertitel van de eerste grote zaalproductie van het nieuwe seizoen van het NNT.

Zondag 27 september ging de Sneewwitje in première en vooraf bezocht ik een try-out van deze terugkerende samenwerking tussen het NNT en Club Guy & Roni . Deze cross-over voorstelling plaatst de onschuldige Sneeuwwitje in de huidige tijd. Een tijd waarin de oude sprookjesthematiek over jaloezie en bang zijn voor het onbekende, gevaarlijk herkenbaar blijven. Een tijd waarin geweld, gescheld en op zoek zijn naar jezelf centraal staat.

In de samengestelde cast van NNT spelers en Club Guy & Roni dansers worden bruggen geslagen tussen de verschillende disciplines; dansers acteren en acteurs dansen. Charlie Chan Dagelet is een drukke, letterlijk stuiterende sneeuwwitje. Ze mag dan geen danseres zijn maar bewegen doet ze volop. Tamar van den Dop is een boze, gefrustreerde stiefmoeder met zelfspot. De jager wordt gedanst en gespeeld door Igor Podsiadly; deze gezichtsbepalende danser van de Club is de enige speler met een groot buitenlands accent in de voorstelling. De dwergen worden gevormd door een mix van dansers en acteurs maar drukken zich vooral uit in beweging. De bewerking, tekst en regie zijn in handen van Ko van den Bosch.

Vijf lamme kabouters, een sluipende jager en een hysterische stiefmoeder

Van den Bosch weet  een verrassende twist aan het oude sprookje te geven. De (slechts) vijf dansende dwergen komen van de straat, met bijbehorende drugsproblematiek. Ze bewegen als urban dansers maar met moderne bewegingstaal. Als lamlendige schoffies dansen ze  onder het platform door dat het koninkrijk van de stiefmoeder/ koningin vormt. De jager krijgt een eigen sluiproute door het stuk heen, hij bevindt zich zowel in het kasteel als in de onderwereld van de dwergen. De jager leidt de toeschouwer in dans en tekst en bij iedere verschijning heeft hij meer veren in zijn tooi. Zijn behendige en vliegensvlugge bewegingen steken perfect af tegen de stramme stiefmoeder. De combinatie tussen deze twee karakters is een heerlijke vondst. De scenes tussen deze twee personages zijn grappig, gevat en onderschrijven nog meer hoezeer de houding en bewegingen van een acteur zijn rol versterkt. Tegen de tijd dat de stiefmoeder zich eindelijk gefocust heeft op de vorige vindplaats van de jager, duikelt hij alweer vanuit een andere hoek over haar heen. Haar frustraties monden meer dan eens uit in blinde hysterie.

Sneeuwwitje en vluchtelingenproblematiek

Sneeuwwitje is erg geschikt voor jong publiek. De thematiek en vormgeving van de voorstelling is modern, absurd en gevat. Sneeuwwitje zelf is een jonge meid die met beide voeten midden in de moderne wereld staat. Tegelijkertijd wordt er door de karakters druk gefilosofeerd over de problematische kanten van deze moderne wereld. Sneeuwwitje wilt de wereld en zichzelf ontdekken en los komen van de behoudende wereld van haar stiefmoeder, die bang is voor alle veranderingen van buitenaf. Vanuit dit standpunt wordt moeiteloos de link gelegd naar de vluchtelingenproblematiek, ‘een huis waar plaats is voor vier, is ook plaats voor zes.’ Deze verdieping wordt met name later in de voorstelling uitgewerkt al is er vanaf dan wel minder ruimte voor dans.

Het NNT en Club Guy & Roni vormen één ensemble

Het is fascinerend om te zien hoe de dansers van Club Guy & Roni samensmelten met de acteurs van het Noord Nederlands Toneel. De dansers en acteurs doen op geen moment voor elkaar onder. Iedereen staat op gelijke voet, heeft zijn eigen sterke eigenschappen en trekt elkaar vooruit. Ondanks de innemende prestaties van Dagelet en Van den Dop, staat de voorstelling echt als een ensemblestuk op toneel. Met name de scene waarin Sneeuwwitje droomt over een betere wereld en letterlijk op handen wordt gedragen door de dwergen, vormt een prachtige samensmelting. Iedereen beweegt met en door elkaar heen, zonder het eigen karakter los te laten.

Anti-sprookje, anti-prins

Sneeuwwitje is een geschikte voorstelling voor jongeren. De thema’s uit de voorstelling zijn herkenbaar en samen met de harde humor zorgt dit voor veel respons uit de zaal. Het oudere publiek kan in de diepzinnige en toch gevatte teksten inhoudelijke verdieping vinden. Graag had ik de hele voorstelling lang de fijne samenwerking tussen dans en toneel gezien, maar dit doet niet af aan de gevatheid van dit anti-sprookje. Een anti-sprookje is het zeker, want de grote afwezige bleef de prins. Sneeuwwitje wordt niet gered, ze redt zichzelf én de wereld om haar heen: ‘Misschien moeten we elkaar wakker kussen?...’

Sneeuwwitje tourt nog tot en met 10 december langs verschillende grote theaters in Nederland. Ga naar de website van het Noord Nederlands Toneel voor meer informatie.