Tijdens Voorjaarsontwaken van 20 tot met 23 mei presenteerden NDT en Korzo ontluikend choreografietalent. Op 23 mei waren dat respectievelijk Karel van Laere met de film Slow, Rutkay Özpinar met Grip, Alexander Anderson met Aphasic, Tom Weinberger met Exceptions Occur, Karel van Laere trad nogmaals op met Vanja Rukavina en hun dansvoorstelling BOKKO. Mooie afsluiter van de avond was Kenzo Kusuda met Braille. Tijdens Voorjaarsontwaken lieten alle choreografen op een geheel eigen wijze een verrassende indruk achter.

Slow van Karel van Laere

Karel van Laere is afgestudeerd aan de Toneelacademie Maastricht en heeft zijn studie vervolgd aan de Nationale Universiteit voor de Kunst in Taipei (Taiwan). In zijn werk staat de menselijke beweging ten opzichte van mechanische beweging centraal.

In de film Slow wordt er door de hoofdpersoon nauwelijks bewogen. De jongen is aan een takel bevestigd en wordt door het landschap gesleept. Het stille, weerloze lichaam komt langs een druk plein, een winkelstraat, een verlaten zwembad, een sportveld, een bouwplaats en een strand.

Op de laatste locatie is hij het meest in harmonie met de omgeving. Op de andere locaties is het contrast met het drukke leven groot. De ongewoonheid van het lichaam door de straten wekt veel verbazing bij de personages in de film. Mij maakt het wat ongemakkelijk waardoor ik moet lachen en ik merk dat de rest van het publiek ook om de film lacht. Wat doet beweging, contrast en daardoor confrontatie met de mens. De film Slow is een verrassende opening van deze avond die lang bij me zal blijven nagonzen.

Grip van Rutkay Özpinar

Rutkay Özpinar studeerde dans aan Codarts in Rotterdam. Daarna danste hij bij De Dutch Junior Dance Division, waar hij choreografeerde voor Solo’s @ The Sea en de Dutch Summer Dance Course 2014. Bij Korzo maakte hij eerder dit seizoen zijn choreografiedebuut bij het dansevent Here we live and now.

In Grip vertelt Özpinar het verhaal van twee mensen die elkaar voor een tijd verliezen. Het lichaam van de danseres Marin Ino schokt en heeft pijn als de twee niet meer bij elkaar zijn. Het lichaam valt terug in herhalende bewegingen. Misschien om de tijd terug te kunnen draaien. Tot in de vingertoppen lijken ze nog met elkaar verbonden en elkaar af te tasten. Ik vraag me af wie ze zonder elkaar zijn? Özpinar danst, samen met Marin Ino, zelf zijn aangrijpende choreografie. Grip is een indringend en ontroerend relaas van een talentvolle choreograaf.

Aphasic van Alexander Anderson

Alexander Anderson volgde zijn dansopleiding aan de Juilliard School in New York. In augustus 2014 werd hij aangenomen bij het Nederlands Dans Theater 2. Voor hij naar Nederland kwam danste hij onder andere voor het Edinburgh International Festival en Tanztheater Wuppertal. In Aphasic laat Anderson de danseres Madoka Kariya in een oncontroleerbare wereld zonder woorden terecht komen. Het gevecht tegen deze situatie is soms ruw, maar ook accepterend om vervolgens daadkrachtig een andere richting te kiezen. Hoe oncontroleerbaar de situatie ook is, de worsteling die Kariya laat zien, wordt heel gecontroleerd gedanst. Kariya laat me meekijken in haar binnenwereld en daardoor in de binnenwereld van de choreograaf. Aphasic is een intiem en kwetsbaar portret van Alexander Anderson.

Exceptions Occur van Tom Weinberger

Tom Weinberger danste jarenlang bij het Batsheva Ensemble en de Batsheva Dance Company. Hij was een van de medeoprichters van L.E.V., het nieuwe project van Sharon Eyal en Guy Behar. Eerder dit jaar introduceerde Korzo hem tijdens het dansprogramma All there is in March als choreograaf. De titel van de choreografie die hij tijdens Voorjaarsontwaken presenteert, zegt alles over de inhoud en voor de vorm die is gekozen. Tijdens Exceptions Occur zit het publiek om de dansers heen in het volle licht. Ik kan de ander aan de overkant goed zien wat paste bij het confronterende karakter van deze choreografie.

Weinberger danst samen met danseres Milena Twiehaus en laat me zien en voelen hoe moeilijk het kan zijn om contact te maken. Zonder muziek en alleen elkaar proberen ze contact te maken via de ogen en het lichaam, maar ketst af als twee magneten. Zodra Weinberger en Twiehaus fysiek contact maken wordt het al snel beklemmend.

De Gaga-dans-achtergrond van Weinberger is in alles terug te vinden. Het bewustzijn van elkaar in de ruimte, het voortdurend blijven bewegen - hoe minimaal ook - en het prompt stoppen van een beweging. Hij liet mij mee bewegen en ademen. Door de vorm werd ik me heel bewust van mezelf en de anderen in de ruimte en hoe machteloos het kan voelen als contact niet lijkt te lukken.

BOKKO van Karel van Laere & Vanja Rukavina   

Karel van Laere introduceerde zichzelf aan het begin van de avond al met de film Slow. In BOKKO werkt hij samen met Vanja Rukavina, die ook afgestudeerd is aan de Toneelacademie Maastricht en die ik ken van zijn voorstellingen bij Toneelgroep Amsterdam. De toneelachtergrond is terug te zien in de theatraliteit van deze choreografie.

De kreet “More energy” wordt een aantal keer herhaald in de voorstelling en daar is eigenlijk alles mee gezegd. Ik krijg ‘more energy’ van: de dans die beïnvloed is door hip hop en disco; de strip die geprojecteerd wordt op het scherm achter hen waarin ze zelf de hoofdrol spelen; de fans die in filmpjes getoond worden en meedoen aan de rage die zij ontketenen. Zelfs aan de haarlak is gedacht om het haar opnieuw te stylen om het publiek more energy te geven. Van begin tot het eind is BOKKO af. Deze twee jongens zijn ware theatermakers die de commercie en de rages op de hak nemen en er tegelijkertijd zelf één starten.

Braille van Kenzo Kusuda

Braille is terecht een mooie afsluiter van deze avond. De klassiek geschoolde Indiase dansers Indu Panday lijkt te ontwaken uit een slaap in een winters landschap, vormgegeven door een groot doek dat voor een deel opgeblazen is. Het landschap oogt rustig, maar blijkt ook grillige kanten te hebben. Panday speelt met het landschap alsof ze het wakker wil schudden. De vogeltjes kwetteren en Panday ontluikt als een prachtige bloem. Het landschap lijkt niet te willen wat zij wil. Er ontstaat een worsteling en ze wordt zelfs enige tijd verzwolgen. Is dit landschap een last of een zegen? Kenzo Kusuda laat me met prachtige beelden achter en heeft met minimalistische bewegingen, die vergroot werden door het doek, versteld doen staan van de kracht van de fantasie.

Paradijsvogels op Voorjaarsontwaken

Paradijsvogels is het woord wat steeds door mijn hoofd gaat bij het zien van Voorjaarsontwaken in Korzo. Dat geldt zowel voor de choreografen als voor de dansers. Stuk voor stuk zijn het ontluikende en bijzondere talenten die zeer inspirerend zijn voor de danswereld.