Op de rode pluche bank in de foyer van het MC Theater leggen de makers van Biko's Quest uit wat we zojuist hebben gezien. De dansvoorstelling vertelt niet alleen het levensverhaal van antiapartheidsstrijder Steve Biko. Het gaat over zijn zoektocht naar rechtvaardigheid en de relevantie daarvan voor de huidige generatie in Zuid-Afrika.

De handjes zand die de dansers op het podium uitstrooien, vertegenwoordigen de voorouders. Dust to dust. En om deel van het verleden te worden, smeren ze hun huid ermee in. Het is nog beter om het zand met water te vermengen, zegt artistiek leider Mandla Mbothwe, om de toekomst beter vorm te geven. 'Through the past we rediscover who we are. The next step is action, discovery is not enough!'

Bij de volgende voorstelling van Afrovibes is de speelruimte door de projectie van een hoog raam in een gevangeniscel op Robbeneiland veranderd. Een Afrikaanse man, verbeeld door Themba Dredz Mbuli, dood de tijd door over een rij omgekeerde metalen emmers te balanceren. Zijn ketenen, die hij erop laat kletteren, veroorzaken een indringend ritme. Dan stroopt hij zijn broek omlaag en neemt op een emmer plaats om zijn behoefte te doen. Opeens voelt hij zich kennelijk bespied. Al zittend maakt hij tergend langzaam een halve draai totdat hij met zijn rug naar het publiek (lees: de bewaker achter het deurluikje) zit. Zijn achterste tonend komt hij vervolgens overeind. Na deze daad van verzet danst hij een wonderschone solo.

Een indrukwekkende avond. Maar er hangt wel een schaduw overheen. Want het MC Theater is failliet. Het theater in de Westergasfabriek, dat voortkwam uit een fusie van de groepen Cosmic en Made in da Shade, maakte gebruik van de 'uitstapregeling'. In 2013 ontving het eenmalig drie keer het jaarlijkse subsidiebedrag, als opstap om vanaf 2016 zelfstandig verder te gaan. Mismanagement of niet, ze hebben het dus niet gered. Daarmee verliest Amsterdam een belangrijk podium voor multicultureel theater en urban dance.

Of hopelijk misschien toch niet?

Editorial uit Dansmagazine 5/2014