Een grote dansproductie maken met een hele dans- of balletschool staat of valt met het idee dat het een feest moet zijn voor iedereen: publiek, leerlingen, docenten en medewerkers. Ik ga er daarom van uit dat alle leerlingen even belangrijk zijn en bedenk bewust een verhaal dat samen met alle groepen, van selectiegroep tot huisvrouwengroep, gedanst kan worden. Dus niet: wie heeft het mooiste dansje? Nee, samen zetten we een productie neer. Op deze manier komt het publiek ook naar de voorstelling kijken en niet alleen naar zijn eigen kind.Door Olga van Koningsbrugge, auteur: Joost GroeneboerKies interessante thema’s om mee aan de slag te gaanHet bedenken, bijschaven en indelen van de groepen kost vrij veel tijd, want hoe zorg je er als dansmaker/docent voor dat een verhaalvoor het publiek, maar ook voor leerlingen van alle leeftijden interessant is? Niet te  kinderachtig, maar ook niet te ingewikkeld Denk eens verder dan het geijkte uitbeelden van een vlinder, piraat en kabouter.  Sta open voor ideeën en verwacht niet het ei van de een op de andere dag te leggen.Het is een organisch proces: je start vanuit een idee, zet dan de basis neer en gaandeweg krijgt de voorstelling door inbreng van kostuum- en decorontwerper, docenten, maar ook leerlingen zijn uiteindelijke vorm. Ga niet aan je doel voorbij Wat wil je nu eigenlijk bereiken? Natuurlijk een mooie creatieve voorstelling. Liefst van danstechnisch hoog niveau. Toch ben ik van mening dat het het belangrijkste is om leerlingen een mooie herinnering en ervaring mee te geven. Dat het gaaf en bijzonder is om op te treden. Dat je er een kick van krijgt. Dat je applaus en waardering krijgt. Daar heeft een leerling, jong en oud(er), altijd wat aan. Al stoppen ze op een gegeven moment met dansen. Denk bijvoorbeeld aan het houden van een spreekbeurt of de presentatie voor een belangrijke klant.Laat je leerlingen vooral genietenZorg daarom voor zo min mogelijk stress achter de schermen. Bereid je voorstellingen tot in de puntjes voor. De organisatie is net zo belangrijk als wat er op het toneel gebeurt. Door een verhalende voorstelling neer te zetten, waarbij het ene stuk vloeiend in het andere overloopt, pak je het publiek en geef je alle deelnemers het gevoel daadwerkelijk samen aan iets te werken. Probeer ouders erbij te betrekkenOp deze manier wordt het ook hún productie en gaat een voorstelling echt leven! Bovendien heb je de hulp van ouders beslist nodig. Zonder hen kan je geen grote productie neerzetten. Zoek samenwerkingspartnersDit jaar kwamen wij uit bij Museum Speelklok, omdat het verhaal zich daar afspeelt. Door organisaties, leerlingen en alle hulptroepen direct en indirect te betrekken bij wat je doet komt een voorstelling eigenlijk al weken van tevoren tot leven en bouw je bij alle betrokkenen een gezonde spanning op. En ten slotte: vergeet jezelf niet! Ik organiseer zo’n grote voorstelling eens in de 3 jaar. Zo houd je het bijzonder voor je  leerlingen, krijg je ouders iedere keer mee en is het voor jezelf ook nog enigszins haalbaar. Het is heel eenvoudig om groot, groter, grootst te denken, maar schoonheid zit vaak in de eenvoud. Op 18 en 19 juni 2011 brengen Olga van Koningsbrugge en  haar pupillen Museum Speelklok tot leven. Ruim 500 leerlingen dansen in Theater De Flint in Amersfoort het sprookje Ros Aramis.  Ros Aramis is de derde grote voorstelling van Olga van Koningsbrugge. Ze heeft het sprookje samen met haar vader Kick geschreven. Het gaat over het meisje Kunie, dat door het paard Ros Aramis wordt meegevoerd het museum in. Daar komt alles tot leven: de speeldoos, de paarden en de klok. Meer informatie: www.ovkb.nl