Het Amerikaanse Les Ballets Trockadero de Monte Carlo gaf van 16 januari tot en met 18 januari een drietal shows in het Lucent Danstheater in Den Haag. Het all male dansgezelschap presenteerde op een komische manier eigen versies van klassieke balletstukken als het Zwanenmeer, Go for Barocco en Paquita.

Sierlijk komt een groepje mannen van het gezelschap op, gekleed in witte jurken, lichtvoetig en speels balancerend op hun spitzen. Zwaantjes zijn het, die de wereld om hen heen onderzoeken. Achter hen een wit scherm met daarop in de verte een kasteel geprojecteerd, omgeven door een meer.

Het Zwanenmeer

Zo beginnen de Trocks – zoals de groep in travestie ook wel wordt genoemd – op donderdagavond 16 januari met de tweede akte van het Zwanenmeer, een fragment dat door de jaren heen hun handelsmerk is geworden. Er wordt gespeeld met de balans tussen mooie dans en satire, maar deze blijft in evenwicht. Net als de rest van het stuk trouwens: de dans en de muziek werken goed samen en er wordt zowel solo als in een groepjes gedanst.

 Dansdiversiteit

De avond is opgebouwd uit drie aktes die ieder de diversiteit van het dansgezelschap weergeven. Naast het Zwanenmeer staan ook Go for Barocco en Paquita op het programma, maar dan wel overgoten met het Trocks-sausje. Humor loopt als rode draad door de dansvoorstellingen heen, zowel in kleine bewegingen als in de algemene dans. Een goed voorbeeld van zo’n pretje is de Trocks’ uitvoering van de klassieker Don Quixot, waarin een ballerina tot tweemaal toe haar waaier verliest terwijl ze danst met haar partner. Geen probleem; ze haalt gewoon twee waaiers uit haar decolleté tevoorschijn en danst verder.

Minimalistisch decor

De tweede akte bewijst moeiteloos dat een minimalistisch decor niets afdoet aan de kwaliteit van het stuk. Door het lege podium en het kale scherm wordt je aandacht puur getrokken naar de dansers, die wervelend en met de handen vast over de planken heen vliegen tijdens Go For Barocco, de Trocks’ parodie op George Balanchine’s Concerto Barocco. Deze drukte en activiteit vormt een groot contrast met Mikhail Fokine’s Dying Swan, de afsluiter van de tweede akte. Hierin heeft wederom een zwaan de hoofdrol, maar dit keer een die al zijn veren verliest en strompelend, met nog maar één werkend been, zijn laatste dans uitvoert.

Humor in dans

De dansvoorstellingen zijn vooral grappig en charmant; juist doordat de mannen niet bang zijn zichzelf en het ballet op een kwetsbare manier neer te zetten. Ballerina’s raken uit evenwicht en duwen hierbij anderen om, er worden uitglijders gemaakt die overduidelijk gespeeld zijn en dansers krijgen op een niet zo sierlijke manier een voet van hun collega in het gezicht.

Een dansvoorstelling van Les Ballets Trockadero de Monte Carlo is door de combinatie van komedie en dans soms net een Looney Tunes-cartoon. In Den Haag is de opening in ieder geval geslaagd: de hele avond brengt een glimlach met zich mee.

Gezien op donderdag 16 januari 2014 in Lucent Danstheater, Den Haag