Hoe is het om op te groeien in een cultuur waarin je je altijd door vele ogen bekeken voelt, je het nooit goed doet en snel veroordeeld wordt? Wat gaat er door je heen als je huis en haard verlaat en verhuist naar een ander continent? En wat gebeurt er als je eeuwenoude Hindoeïstische verhalen een huwelijk laat aangaan met actuele urban dansstijlen?

Kleurrijk en uitbundig

Van 18 oktober t/m 2 november vond in het Korzo theater in Den Haag het India Dans Festival plaats. De foyer van het theater was voor de gelegenheid uitbundig versierd; henna-schilderingen op muren en vloeren, een groot Shiva-beeld en allerlei kleurrijke attributen. Ik woonde de voorstelling Dakshi Dances bij, bestaande uit drie solo’s van sterke mannelijke dansers.

Hindoestaanse cultuur

Choreograaf en danser Shailesh Bahoran opende de avond met Heritage, waarin hij op zoek gaat naar zijn Hindoestaanse achtergrond. Bahoran laat zich inspireren door epische Hindoestaanse verhalen en combineert deze met urban stijlen als b-boying en popping. En zo uitbundig als de sfeer in de lobby was, zo sober en sereen was die op het podium. Bahoran danste met een ingetogen blik, bijna afwezig, verlicht door een enkele spot. Het ene moment beweegt hij in slow motion en lijkt in sommige houdingen bijna een pop te zijn. Andere momenten voert hij het tempo op een toont impulsieve versnellingen en typische breakdance moves. Pure bewegingen, uitgevoerd met een sublieme lichaamsbeheersing.

Weg van huis

Revanta Sarabhai ontwikkelde en danste Home stories waarin hij het verhaal vertelt van iemand die zich vanuit India vestigt in Londen. Dit stuk is het meest verhalende en figuratieve van de avond, passend ondersteund door belichting en muziek. Home stories wordt omlijst door een internationale muziekcocktail  van onder meer Indiase muziek, loungemuziek en Spaanse liederen. Ook zijn er stadsgeluiden te horen. Sarabhai beeldt zijn aankomst in de stad uit met uitbundige bewegingen en hier en daar een vleugje ontwapenend acteerwerk. Je blijft achter met het besef hoe overweldigend een vreemde stad kan zijn en hoe ontluisterend het kan zijn om weg van huis te zijn.  

“I’m always watching you”

De avond sluit af met het indringende Tightrope walker van Kalpana Raghuraman, gedanst door Sooraj Subramaniam. Tightrope walker behandelt het thema van opgroeien in de benauwende ruimte van een schaamtecultuur, waarin je altijd bekeken en veroordeeld wordt. Choreografe Raghumaran maakt in dit stuk duidelijk wat deze continue druk van buitenaf met je doet. Haar bewegingstaal is voornamelijk modern, maar ze voorziet het stuk ook van elementen uit de traditionele Indiase dans. Subramaniam danst intens en atletisch. Deze veelzijdige danser is beslist thuis in zowel Indiase dansstijlen als in modern, maar ook zijn klassieke opleiding schemert door in zijn bewegingen. Hij weet gevoelens van frustratie en intimidatie overtuigend neer te zetten; de onderhuidse spanning is bijna voelbaar in de zaal.

Kijk ook nog op de website van het India dansfestival van Korzo theater.