Wel eens bij het betreden van de zaal middenin een voorstelling terecht gekomen? Dat je je als publiek tussen de dansers bevindt? Dat gebeurt bij School of Thought (programma V) van Sol León en Paul Lightfoot, gedanst door het Nederlands Danstheater 1. Een opmerkelijke voorstelling waarbij zowel dansers als publiek zich op het podium bevinden.

Intiem

León en Lightfoot, respectievelijk artistiek adviseur en artistiek directeur van het NDT, komen in het laatste programma van dit seizoen met een ongebruikelijke zaalopstelling die een intieme sfeer creëert. Op het podium staat een ovalen houten podium met daaromheen vier tribunes met zware pluchen theaterstoelen, afkomstig van de wereldtentoonstelling Expo ’58 in Brussel. Boven elke tribune een kroonluchter die een zacht licht verspreidt.

Bij binnenkomst zijn de dansers er al. Ze lopen rond, dansen of zitten op de tribune waarbij ze ook praten, met elkaar of in zichzelf. Ze dragen overwegend zwart en grijs, de vrouwen jurkjes in degelijke kostschoolstijl. En dan opeens merk je dat het geroezemoes in het publiek is verstomd en de voorstelling echt is begonnen.

Scala aan muziekstijlen en emoties

School of Thought plaatst je in een achtbaan van emoties terwijl je de dansers van heel dichtbij meemaakt. De dans is opgewekt en soms geestig bij enkele swingnummers uit de jaren ’40, waarbij de dansers zelf ook zingen, wat trouwens prima klinkt. Op andere momenten daalt een melancholische sfeer neer tussen de tribunes op de ingetogen klanken van Ólafur Arnalds. En een wervelwind van energie komt op je af bij I miss you van de IJslandse Björk en tijdens enkele stukken van Vivaldi.

Iedere ademhaling en iedere spier

De dansers begeven zich zowel op als naast het podium en de kleine afstand tot de dansers zorgt werkelijk voor een buitengewone ervaring. Daarnaast richten de dansers zich niet op één front, waardoor je hun bewegingen dus ook regelmatig ‘via de zijkant’ of ‘van achteren’ bekijkt. Dit maakt dat je je bijna onderdeel van het stuk voelt. Je ziet elke ademhaling en bij de intense stukken partnerwerk krijg je ook de kans precies te zien hoe een danseres uit een lift komt, waar zij haar handen op hem neerzet en welke spieren beiden daarbij aanspannen.

Imagine

School of Thought neemt je volledig in beslag en is een sterke afsluiter van het seizoen. Het enige nadeel van dit indrukwekkende stuk is dat het gevoelsmatig te kort is; ik had er nog best wat langer van willen genieten. Op een bepaald moment vormen de dansers een cirkel, gekleed in gewone straatkleding en met hun danskleding in de hand, en zetten gezamenlijk Imagine in. Als dan ook beide choreografen zich bij hen voegen eindigt de voorstelling even ongemerkt als dat hij begonnen was.

School of Thought is op 5, 6 en 7 juni nog te zien in Amsterdam.