De succesvolle dansvoorstelling Drumming van Rosas was afgelopen week te zien in Nederland. Het stuk dat in 1998 door de Belgische choreografe Anne Teresa De Keersmaeker werd gemaakt, betovert nog steeds. Met tranceopwekkende percussie en non-stop dans in complexe patronen ontstaat er een organische en vloeiende wereld met verrassende accenten en mechaniekjes.

De oorspronkelijke choreografie van Drumming maakte De Keersmaeker op het gelijknamige muziekstuk van Steve Reich. De retake van haar beroemde creatie is wederom met het werk van de Amerikaans componist, Maar dit keer is het live uitgevoerd. Reich, bekend door het ontwikkelen van minimalistische en repetitieve stroming, liet zich voor Drumming (1971) inspireren door Afrikaanse muziek.

Simpele ritmes die uitgroeien tot complexe patronen, aanzwellen en verstillen, vullen de zaal. De muziek van Reich is naast zijn doordringende klanken ook visueel aanwezig, door de opstelling van een lange rij muziekinstrumenten als achtergrond. Muzikanten komen op en gaan weer af. Maar Rosas weet met haar complexe choreografie niet alleen een evenredige tegenhanger te bieden, maar er bovenop een extra laag te vormen die een speelse interactie aangaat met de muziek. Het is geen verhaal, geen emotie, maar een stroom van energie gevangen in patronen en beweging.

Licht en scherp bewegen de dansers over de oranje vloer met een enkele zwarte baan. Het ziet er gemakkelijk en ontspannen uit. In De Keersmaekers uitgewerkte danstaal vallen vooral de korte, strakke lijnen en patronen op, wat ook terugkomt in de kleding van de Belgische modeontwerper Dries Van Noten. Wit, luchtig en zonder opsmuk. Het accentueert de lichtheid van haar heldere en repetitieve bewegingsstijl, wat bijna huppelen te noemen is. In tegenstelling tot de huidige moderne dans is in Drumming geen sprake van overdonderende en technische hoogstandjes, maar is dans hier een middel voor De Keersmaeker om zich uit te drukken.

Het mooiste effect krijg je als je je overgeeft aan De Keersmaekers blik en niet probeert alles te zien wat er op het podium gebeurt. Langzaam glij je in een trance. Groepjes rennen over het podium, een danser op de achtergrond springt en trekt de aandacht, de volgende komt alweer langs en neemt je mee in een kort duet, om vervolgens weer meegevoerd te worden door een groepje rennende dansers. Zo creëert De Keersmaeker verrassende doorkijkjes, organische mechaniekjes, stroomversnellingen, muzikale accenten in een repetieve stroom van bewegingen. En ondanks de gedateerde repetitieve en bijna geometrische dans, kenmerkend voor de jaren ‘90, blijft Drumming ook in 2013 een indrukwekkende voorstelling die zeker gezien moet worden.

Choreografie: Rosas / Anne Teresa De Keersmaeker
Beeld door Herman Sorgeloos