Het wordt weer eens tijd voor een echte breakdance voorstelling. In het Rozentheater aan de Rozengracht in hartje Amsterdam speelt de voorstelling Father Father. Vier internationaal bekende B-boys en een alleskunner op het gebied van muziek, staan in een nieuwe voorstelling van dansgezelschap Don’t Hit Mama. De vijf mannen vertellen via breakdance en muziek over hun vaderfiguur. De voorstelling wil de B-boys misschien kwetsbaar maken, van breakdance verwacht je toch altijd een spektakelshow.

Ik ben veel te vroeg voor de voorstelling. Hierdoor zit ik bijna alleen in de foyer van het Rozentheater. De roodbelichte ruimte is te zien vanaf de Amsterdamse straat door de glazen muur. Minimale muziek dreunt zachtjes en langzaam beginnen de mensen binnen te stromen. Als de meeste bezoekers binnen zijn, merk je dat er nogal weinig plek is. De foyer van dit theater is misschien net te klein voor een groot publiek. Iedereen wil ook zo snel mogelijk het theater in als de deuren openen. Als iedereen een plekje zoekt, zie je drie grote blokken op het theater staan en een jongen die heel behendig met drie ballen jongleert.

Gedoseerde Breakdance

Father Father komt zeer langzaam op gang. De jonglerende jongen haalt al zijn trucjes uit de kast om uiteindelijk zijn shirt uit te trekken. Een paar meisjes giechelen en nu lijkt het allemaal echt te gaan beginnen. Over het lichaam van de nu shirtloze jongen zijn kleine microfoontjes geplakt. Hierdoor klinkt een tik op zijn borst als een drum. Met zijn lichaam en andere alternatieve drums verzorgt hij de soundtrack van de voorstelling. Om beurten dansen de B-boys een solo en ik vind het al snel jammer dat er niet meer muziek aanwezig is.

De breakdancers zijn ongelofelijk goed en beheersen hun lichaam als geen ander. De dans wordt op een onconventionele manier aan de man gebracht. Breakdance hoort bij het traditionele hiphop genre, samen met DJ-ing, graffiti en rap. Maar deze voorstelling is geen hiphop. In plaats van de bovengenoemde elementen combineert Father Father gedoseerde breakdance met een moderne insteek. De B-boys proberen het thema van het vaderfiguur over te brengen, maar de choreografie mist een bepaalde duidelijkheid waardoor je de aanwijzingen naar dit thema moeilijk kan waarnemen.

Prachtige bewegingen voeren de vier mannen uit. De duetten zijn creatief en soms ook spannend om naar te kijken. De jonge muziekmaker is ook zeer getalenteerd, maar als een  geheel komt de voorstelling op mij niet altijd over. Father Father is  geen spektakelshow, maar de breakdance is van zeer hoge kwaliteit.