Op moment van vertrek naar het OpenluchtHotel 2012, een cultureel festival met dans, zang en theater waarbij je ook in de openlucht kon slapen, was het nog hartstikke warm. ‘’Hmm wat trek ik aan?’’ de weersvoorspellingen voorspellen noodweer, maar zal het zo benauwd blijven? Zodra ik in Leiden aan kwam en de deur van de auto opende, barstte de eerst regenbui  los. Na een kwartiertje lopen kwam ik, als een verzopen katje, aan op de Hortus Botanicus.

Bij de ingang kreeg ik te horen dat het programma was aangepast en de voorstellingen naar binnen waren verplaatst. Oké, dat leek me een goed idee, let’s go. In de Oranjerie van de Hortus Botanicus stonden al veel mensen te praten onder het genot van een drankje, allemaal in afwachting van wat komen gaat. Tussen de mensen door liep een meisje in een gigantische, rode hoepeljurk met een grote pruik op en handschoenen met aan de vingereinden uitsteeksels met ballen en ze droeg een mandje met lolly’s voor de kinderen. Helemaal in haar rol, sprak ze tegen niemand en liep alleen maar rond, wat voor een mysterieuze sfeer zorgde. Ook een aantal mensen met een gieter op hun hoofd liepen in het rond met een mand vol druiven en kersen, die aan het publiek werden uitgedeeld. Gelijk kwam Tim Burton in me op. Na het openingspraatje van Wethouder Cultuur, Werk en Inkomen Jan-Jaap de Haan, ging de eerste performance van start: Opera. Een optreden van twee vrouwen, in prachtige avondjurken en twee mannen. Ze betrokken ook het publiek bij de voorstelling door er af en toe iemand uit te pikken, die vervolgens een paar rondjes over het toneel werd meegenomen, of door vlak voor het publiek te staan.

Halverwege deze voorstelling werd het droog en ben ik een rondje door de tuin van de Hortus Botanicus gaan lopen, opzoek naar dansers. Doordat er geen actuele programmaboekjes waren door  aanpassing van het programma op het laatste moment, had ik geen idee wat, waar en wanneer plaats zou vinden. In de tuin ben ik geen dansoptredens tegen gekomen, maar heb wel hier en daar de slaaplocaties kunnen bekijken. Bijzonder kan ik vertellen. Iedere slaapplek had een thema. Zo was het ‘Stapelbed’ zo’n 2 meter boven de grond, waaronder een aparte constructie van houten planken te zien was. Het ‘Erwtenbed’ bestond uit een matras op pallets en veel groene kussentjes in de vorm van, jawel, erwten. En de ‘Witte Kubus’ was een bed voor twee personen dat verstopt zat onder grote, witte kubussen. Er waren nog veel meer slaaplocaties, maar doordat alles bedekt was met zijl, in verband met het weer, heb ik niet alles goed kunnen zien.

Toen ik weer terug kwam in de Oranjerie bleek ik net een dansoptreden gemist te hebben. Speciaal voor mij, werd dit nog een keer uitgevoerd. De eerste voorstelling was een solo van choreografe Helma Melis op een grote, rode stip. De danseres danste op en om de rode stip die op de vloer lag, had spitzen aan met sokken erover heen en droeg een grote, wijde jurk met veel tule. Ik vond het leuk om een moderne dans op spitzen te zien, een combinatie die je niet vaak tegen komt. De muziek was werkelijk prachtig. Na dit optreden volgde danseres Kalpana Raghuraman met haar solo. Het begon rustig en intiem, verweven met de bloemblaadjes op de grond, maar de bewegingen werden steeds groter. Er waren veel invloeden uit de Indiase tempel dans te zien, bijvoorbeeld zoals ze haar handen bewoog. Het eindigde met gestamp en flamenco-bewegingen. Ik had geen idee waar het over ging, of er überhaupt een verhaal achter zat of dat je het gewoon over je heen moest laten komen, maar het intrigeerde absoluut. Mede door de emotie die in haar gezicht te zien was. Dit waren alle dansvoorstellingen, helaas. Het programma beloofde meer, maar het Nederlandse weer gooide roet in het eten. Het OpenluchtHotel is zeker een bijzondere en aparte ervaring dat leuk is om eens mee te maken, maar het weer is allesbepalend bij dit evenement. Helaas heeft Leiden dit jaar moeten lijden onder de regenval.

Je kan nog op 30 juni in Utrecht, op 1 september in Tilburg en op 8 september in Delft van het OpenluchtHotel genieten.