Op 16 mei werd er in ArtEZ hogeschool voor de kunsten een open repetitie gehouden voor een uniek eenmalig dansproject waarbij dansopleidingen uit Spanje, Nederland en Duitsland samen een voorstelling produceren. 55 dansers, afkomstig van dansacademies in Arnhem, Valencia en Keulen zijn in twee groepen gesplitst en werken allebei met een andere choreograaf in Duitsland of in Nederland. De dansers komen uiteindelijk samen om hun werk bij elkaar te brengen en zo heb je de voorstelling Crossover/55/2 Internationally Mixed. Dans Magazine was bij de open repetitie en kreeg alvast een indruk van dit unieke project.

Auteur: Thomas Hissink Muller

Ik mocht de open repetitie bijwonen van de groep in Arnhem onder leiding van de Spaanse choreograaf Iván Pérez. Georg Reischl is de choreograaf van de groep dansers die in Keulen, Duitsland aan een stuk werken voor dezelfde voorstelling. In de Arnhemse school voor de kunsten ArtEZ kom je al snel in de dansstemming. Voordat ik de open repetitie ga bijwonen leer ik eerst de choreograaf Iván Pérez en de Duitse componist Benjamin Scheuer kennen. Voor beiden is  dit project een hele nieuwe ervaring.

Niet veel later mogen we de studio in om de dansers te ontmoeten. De grote groep van ongeveer 25 dansers stonden op een rij en krijgen de opdracht om te vertellen wie ze zijn en waar ze vandaan komen. Ongelofelijk veel landen waren vertegenwoordigd. Zo kwamen dansers uit Israel, Duitsland, Spanje, Zuid-Korea, Oostenrijk, Nederland en Rusland.

Voordat de repetitie begint, wil choreograaf Pérez nog snel wat dingen aan het stuk veranderen. De dansers reageren grinnikend en zuchtend alsof dit niet de eerste keer is en ze liever niet iets willen veranderen net voordat de pers komt kijken. Maar de groep snapt vrij snel wat hij bedoelt en ze gaan allemaal in positie staan. Ook een meisje die een dag van de repetitie heeft gemist, voegt zich bij de groep. Je verwacht dan ook een choreografie te zien, waar nog heftig aan gesleuteld moet worden.

Wat de unieke groep van dansers laat zien is ver boven verwachting. Je ziet de dansers soms nog even denkend om hun heen kijken, maar de choreografie zit erg sterk in elkaar. De dansers staan in drie rijen, gezicht gericht naar het publiek. “Ik wou de dansers allemaal presenteren, kennis laten maken met het publiek”, legt Pérez later uit. Alle dansers klappen dan neer en liggen geruisloos op de grond. De muziek is indringend en soms bijna overweldigend. Een filmische melodie met uitschietende tonen en geluidseffecten. De Duitse componist Benjamin heeft zelf geen idee wat de componist met de andere dansgroep in Keulen heeft gemaakt. Hij weet alleen dat ze allebei dezelfde zeven instrumenten gebruiken.

De choreografie begint pas echt als een van de lichtvoetige mannelijke dansers als een insect door de studio heen beweegt. Door de intieme sfeer die de studio en de kleine hoeveelheid publiek met zich meebrengt, word je snel in het stuk gezogen. Het duet vordert en de twee mannen verkennen elkaar in de dans. “Het insectachtige duet begon als grapje van een van de dansers toen hij raar door de studio heen bewoog. Dat inspireerde me en ik bouwde daar op verder”, vertelt de choreograaf later.

Als ik aan Ivan vraag of hij rekening houdt met de groep dansers die in Duitsland repeteren, zegt hij: “ik heb werkelijk geen idee wat ze daar aan het doen zijn. Wordt het iets heel anders of kunnen we de twee stukken goed samenvoegen? Dat is maar de vraag.” Wat me vooral verbaast over de choreograaf, is hoe losjes en speels hij te werk gaat. Hij neemt het allemaal niet te serieus. “De titel van het stuk is Pineapple. Want waarom zou je het niet zo noemen, een titel is maar een naam”, vertelt de Spanjaard schouderophalend. “Iedereen mag er zelf het zijne bij bedenken.”

Ivan zegt wel de druk te voelen omdat hij nu naam begint te maken als choreograaf. “Maar dit is ook de tijd om creatief en speels te zijn. Ik proef nu de vrijheid in mijn leven. Ik kan spelen en besluiten. I have the power”, vertelt Ivan die een klein beetje Nederlands spreekt maar snel overgaat naar het Engels. Als ik hem vraag of hij het leuk vindt om de macht te hebben over al die jonge dansers, knikt hij op een ondeugende manier instemmend. Ivan heeft zich ook erg verdiept in hoe je met die macht omgaat. Zo leest hij psychologieboeken om erachter te komen hoe hij in het hoofd van zijn dansers kan komen. “Maar de sfeer is losjes en het voelt meestal niet als echt werken.”

Na de open repetitie komen de dansers voor het publiek zitten om eventuele vragen te beantwoorden. "Dit is de eerste keer dat we het stuk laten zien aan de buitenwereld, we zijn wel een beetje bang dat we meteen een beoordeling krijgen”, vertelt een van de dansers. Als ik vraag of ze tevreden waren over deze repetitie, kom ik er maar weer eens achter hoe streng dansers voor zichzelf zijn. Ze zijn verre van tevreden. A la Dan Karaty stel ik de groep gerust met positieve kritiek, waarop de groep opgelucht ademhaalt. Crossover/55/2 Internationally Mixed is van 22 juni tot 29 juni 2012 door heel Nederland te zien.