The Ultimate Dance Battle is nu echt voorbij. Het was weer een seizoen vol met geweldige dansacts en Vincent Vianen is, zoals velen al hadden verwacht de winnaar en volgt modern choreograaf Isabelle Beernaert op. Het programma is geweldig voor de dans, maar er is toch één ding dat mij en hordes anderen elke liveshow weer behoorlijk irriteert: al dat onzin-geouwehoer. En dan vooral van twee personen in specifiek.

“Het is hier een gekkenhuis”, zegt presentatrice Lieke van Lexmond meerdere keren, gevold door: “Wat dit is lekker zeg”. Leuk voor jou Lieke, maar ik wil graag door naar de volgende dansact, repetitiebeelden of wijze woorden van Dan Karaty. “Nou, ik vond het allemaal geweldig”. Ja, Sean D’Hondt, jij vindt alles geweldig. Dat weten we en daarom vraagt ook niemand om jouw mening, maar toch wil je elke keer weer jouw minute of fame pakken. “Denden, komt er even bij. Raakt dit je nou? Dit raakt je hé?”. Ja Lieke van Lexmond, deze choreografie raakte hem en dat was mooi om naar te kijken. Wat jij nu doet, is de situatie onnodig oncomfortabel maken. Ik denk dat de ouders van Denden het ook niet zo geweldig vinden om continu te horen dat ze Denden onlangs pas in het echt hebben zien dansen.

The Ultimate Dance Battle is vooral voor dansliefhebbers een geweldig programma, maar moet al dat zinloze geklets nou echt? Moet de presentatrice nou echt ‘zwarte-mannen-hebben-lange-piemels-grapjes’ maken, want dat doet ze: “De geruchten zijn dus waar dat Vincent een lange strijkstok heeft”, zegt Lieke voordat het team van Vincent een mooie balletchoreografie wil neerzetten. En hou ook alsjeblieft op met geforceerd sociale netwerken erbij te betrekken. Ik snap dat de productie wil dat meer mensen over het programma gaan twitteren, maar is het nou echt nodig om na elke performance met de dansers en twitteraars te praten over de volgende onderwerpen: Denden’s kruis, zoenende vrouwen en de pussyfan. Nee, dat is niet nodig.

Rtl5 blijft een commerciële zender en daarom nemen de 500.000 kijkers al die reclame voor lief. Om zoveel mogelijk reclameblokken in één avond te stoppen, moet er tussen al die dansacts flink wat gebeuren. Want je kan het de choreografen en dansers echt niet aandoen om elke liveshow stukken van drie minuten te verwachten. Dus met wat vervang je al dat onzin–geklets? Wat dacht je van langere en dichter bij de realiteitliggende repetitiebeelden? Spreek een voormalig deelnemer van een dansprogramma en ze zullen je vertellen hoe ver het real-life programma van de werkelijkheid staat.

Dus besteed meer tijd aan de ontwikkeling van de dansers en de dans, in plaats van deze formule elke keer te volgen: het team is vrolijk of depressief door de vorige liveshow, ze krijgen een nieuwe opdracht, de choreograaf vertelt het verhaal van de dans, dansers zijn diep geraakt en gaan waarschijnlijk huilen, er wordt gerepeteerd, maar er gaat iets fout of iemand raakt geblesseerd, wat leidt tot, naar ieders verrassing, meer tranen. Besteed meer tijd aan deze stukjes, laat de presentatoren simpelweg niet meer doen dan presenteren en stop met het bedelen om mijn geld: “blijf alsjeblieft zoveel mogelijk stemmen”. Dit zullen niet alleen de kijkers, maar ook de dansers van dit prachtige dansprogramma heel erg waarderen.