In de dansdocumentaire Leven op zijn kop van regisseur Barbara de Baare en producent Worldvisuals Film, wordt het leven van de getalenteerde breakdancer David gevolgd. Een bijzondere coming-of-age film waarin de veertienjarige danser wordt geconfronteerd met allerlei uitdagingen. De documentaire is maandag 7 oktober te zien bij NPO2. 

Het verhaal

Davids moeder Mery steunt hem in zijn ambitie om de top te bereiken. Ze doen alles samen. Hoewel Mery als tiener haar geboorteland Armenië ontvluchtte, speelt de voortdurende oorlog nog altijd een belangrijke rol in het leven van de familie. David wil niets liever dan goedmaken wat zijn moeder heeft verloren. Hij komt echter op een leeftijd waarop hij begint te twijfelen. Dansend en draaiend zoekt hij een manier om contact te maken met zijn emoties.

Zijn dans spreekt boekdelen

Barbara de Baare (1979) is documentaire filmmaker en programmamaker. Ze is eigenaar van BKIJKS, een bureau voor opdrachtfilms met een documentair karakter. Barbara werkte bij diverse omroepen als redacteur en als verslaggever bij radio en televisie. Ze werd eindredacteur en regisseur van human interestverhalen, persoonlijke portretten en korte documentaires. Haar documentaire Koeienpoep & Erwtensoep won de publieksprijs bij Go Short tijdens het Filmfestival van de Kortste Nacht.

Barbara over Leven op zijn kop: “David leeft zijn leven ondersteboven. Ontwijkend, kronkelend en draaiend. Hij spreekt spaarzaam, maar zijn dans spreekt boekdelen. David is slechts veertien, buitengewoon getalenteerd, maar draagt een geschiedenis van een gebroken en ontwricht gezin met zich mee. Tijdens het filmmaken zag ik hem veranderen. Hij begon zich terug te trekken. Davids snelle transformatie maakte dit tot een coming-of-age film, maar zijn bloei is pas net begonnen. Deze film is mijn interpretatie van zijn leven en de verschillende werelden waarmee hij te maken heeft. Het moest eindigen op een hoopvolle noot; dat is mijn plicht als regisseur. Ik hoop dat deze film onze ogen opent voor kinderen zoals David, die worstelen met zichzelf en een geschiedenis van onverwerkt trauma met zich meedragen. Door zijn verhaal een platform te geven, werd dit een film over familie, groeipijnen en de wens naar erkenning.”