Tijdens Julidans zal op 6 en 7 juli in Poptempel Paradiso voor de 7e maal het I Like To Watch Too festival plaats vinden. Een verrassende compositie van performances zal bezit nemen van het gebouw. Dit is niet alleen voor dansliefhebbers, maar voor iedereen die verrast wil worden. Ik sprak met Suzy Blok, artistiek leider van het festival, productontwerper Imme van der Haak en choreograaf/performer Fernando Belfiore.

Paradiso was al jaren een podium van Julidans, maar Paradiso wilde iets anders. In 2006 kwamen Paradiso en Julidans met een experiment, dat een jaar later door Suzy Blok zou uitgroeien tot het unieke I Like To Watch Too festival. “Het experiment dat Paradiso had gedaan, het programmeren van performances in het gebouw, was heel spannend, maar miste nog een goede regie en compositie. Ik werd gevraagd of ik dit niet wilde doen”. En zo ontstond I Like To Watch Too.

Een avond en een middag kun je door Paradiso dwalen en overvallen worden door korte performances, installaties, voorstellingen bekijken, drankjes doen en dansen. Nationale en internationale makers en kunstenaars nemen bezit van het gebouw, de bezoeker waant zich op een heus festivalterrein.

“Paradiso is een uniek gebouw, een heel mooie plek om publiek direct aan te spreken. Muziekperformances communiceren heel direct met het publiek. Dit wil ik ook met de compositie van mijn programmering. Het belangrijkste is de communicatie, dat sloganachtige wat (pop)muziek ook heeft. De inhoud blijft overeind, zonder consequenties.” De directe communicatie van het lichaam, de zeggingskracht, is de core. Daarnaast zijn verrassingseffect en actualiteit van de performance belangrijk.

De samenstelling van het programma wordt niet opgehangen aan een thema, maar juist ingegeven door de tijdsgeest. “In eerste instantie heb ik wel makers en voorstellingen in mijn hoofd, maar dat blijkt niet altijd de lijn te zijn. Door veel voorstellingen te zien, probeer ik zo eerlijk mogelijke keuzes te maken. Ik laat het moment spreken en dan wordt het toch altijd weer een heel actueel programma.” Dit jaar zijn er veel performances te zien die gebaseerd zijn op multidisciplinaire samenwerking. Hoewel ‘multi’ niet echt de passende term is, want veel performances overstijgen juist de verschillende disciplines.

Imme van der Haak is productontwerper. Zij studeerde productontwerp in Arnhem en Londen. Voor haar afstuderen in Londen maakte zij een installatie van zijde pakken met levensgrote foto’s van lichamen. Beyond the body is de titel van deze installatie/performance. “Ik heb een fascinatie voor het lichaam en ik ben geïnteresseerd in poppentheater.” Wanneer iemand dit pak aantrekt, ontstaat er een vervreemdend effect, alsof je een ander lichaam draagt, maar het niet bent.  Op deze manier kun je verschillende identiteiten over elkaar leggen, Door heel eenvoudige ‘ingrepen’ laten deze pakken vervreemdende, soms ook grappige lichamen zien, want de dansers hebben door de lichte stof geen controle over het gedragen lichaam. Maar tegelijk zie je de gelaagdheid van het veranderlijke lichaam. “De pakken onthullen een compleet nieuwe fysieke vorm.”

Om dit product meer te laten leven vroeg zij een choreograaf en zorgde I Like To watch Too voor dansers om met haar samen te werken. “Ik vind het heerlijk om samen te werken. Door over je eigen discipline heen te kijken, kom je zoveel mooie dingen tegen. Iedereen heeft zijn of haar eigen invalshoek, daar leer ik heel veel van.” Eerder werkte zij al met fotografen en filmmakers, maar dit is een echte samenwerking, omdat ik nu veel meer uit handen moet geven.” Heel spannend vindt ze het ook, dat haar werk nu eens niet in een galerie staat, maar echt gaat leven tussen het publiek.

Deze mix van verschillende kunstdisciplines, maar allemaal werkend vanuit het lichaam en/of communicatie, is kenmerkend voor ILTWT. Daarnaast fungeert het festival als springplank voor jong nationaal en internationaal talent. Niet alleen biedt Suzy met ILTWT een podium, maar ook een platform waar makers en publiek elkaar kunnen ontmoeten en inspireren. En het werkt.

Fernando Belfiore is voor de tweede maal te zien tijdens ILTWT. Zijn performances zijn confronterend, uitzinnig, grappig, maar bovenal een experiment in de uitwisseling van momenten in het hier en nu en tegelijk in een andere dimensie. Het klinkt misschien wat vaag, maar ga kijken en laat je verrassen. Hij is een fascinerende maker die in staat is de meest uiteenlopende werelden te creëren, die tussen (teken)film en eigen fantasie balanceren. Hij laat de meest verscheidene objecten, woorden en lichamen met elkaar communiceren. “Ik houd ervan om in de studio te experimenteren met objecten, alsof het een grote speeltuin is, maar daaruit ontstaan wel nieuwe mogelijkheden en keuzes.”

Belfiore’s .whatdowefinalyshare. is een contemplatie van onze relatie tot objecten, impulsen, onze belevingswereld en de realiteit. Hij nodigt het publiek uit ieder op zijn eigen manier te reageren op deze contemplatie. De zeggingskracht van communicatie en dat wat er nu eigenlijk uitgewisseld wordt.
“Het is weer een fijne uitdaging om het gebouw te ontdekken en dat weer mee te nemen in het proces van de performance. Die veranderd iedere keer. Het is een constructie die tijdens de performance pas tot leven komt tussen de performers en het publiek, die wisselwerking vind ik heel belangrijk.”

Dit zijn maar twee uiteenlopende voorbeelden van wat er te zien zal zijn komend weekend in Paradiso. Een magnetic ballerina, Gil Arrazi, de winnaar van de Juste Debout dansbattle, Pia Meuthen, een boxring en nog veel, veel meer.

Voor meer informatie kun je terecht op de website van I Like To Watch Too.

Door: Lisa Reinheimer