Dans Magazine is benieuwd hoe het net (of bijna) afgestudeerde dansers en dansdocenten vergaat. Waar liepen ze tijdens hun studie tegenop, wat zijn hun toekomstdromen en hoe pakken die uit? In de eerste aflevering Laura de Vos (1989). Laura is in april 2010 vervroegd afgestudeerd aan de Fontys Dansacademie in Tilburg.

Hoe ben je met dans in aanraking gekomen?
Ik heb van jongs af aan altijd al een drift in me om te bewegen. Zo ben ik toen ik vijf jaar was begonnen met turnen. Van mijn zevende tot mijn elfde deed ik ook aan nationale competities mee. Maar ik kwam er achter dat sporten alleen mij niet voldoende geeft. Ik kan niet alleen maar drillen, alleen maar uitvoeren zonder enige betekenis, waarbij je een gedeelte van je hersenen uitschakelt. Ik merkte toen ik daarna begon met dansen, ik mezelf kon uiten en van bewegen genieten!

Wat voor dans deed je?
Eerst streetdance, waarbij ik ook in een competitieteam zat. Toen ik voelde dat ik niet meer verder kon groeien en hoorde dat klassiek ballet goed is voor je ontwikkeling, begon ik met ballet.

Waarom heb je ervoor gekozen danser te worden?
Ik kan mezelf uiten als ik dans. Ik kan me openstellen en ben een ander persoon als ik dans, waarbij ik ook met mijn lichaam communiceer. Tijdens het bewegen kan ik al mijn gedachtes en fantasieen laten voortvloeien en tegelijkertijd ordenen.

Wie zijn je grote voorbeelden?
Ik heb nooit echt grote voorbeelden gehad. Ik creeer mijn eigen doelen die ik wil bereiken en die worden beinvloed door verschillende personen, kunstvormen en filosofieen.

Wat voor dansopleiding heb je gedaan?
Ik ben begonnen op de Fontys Dansacademie met de opstapcursus (zaterdagschool) en in 2006 ben ik doorgegaan met de voltijd studie moderne dans uitvoerend, met als zijstudie danstheater.

Waarom juist daar?
De school is iets losser in zijn visie op waaraan elke danser moet voldoen als ze de school verlaten. Er hangt een warmere, toegankelijkere sfeer. Ik heb het gevoel dat ik me hier als een individu heb kunnen ontwikkelingen en niet als een nummertje behandeld ben.

Wat wilde je daarmee worden?
Ik heb er altijd van gedroomd om me vrij te kunnen bewegen, in alle bochten te kunnen wringen, zonder enige beperkingen. Wat ik daarvoor nodig heb, is techniek en mijn eigen stijl vinden om in te bewegen. Ik ben nog steeds op weg…

Wat waren je favoriete vakken?
Op de opleiding heb ik klassiek ballet, Europees modern en de technieken van Limon, Cunningham en Graham als standaardvakken gevolgd, daarnaast heb ik me ook intensief verbreed in verschillende vormen van danstheater op school. Buiten school heb ik ook veel workshops gedaan in hedendaagse dans o.a. vloertechniek en release techniek. Ik kon in elke vak wel weer iets anders kwijt of vinden… Maar de combinatie van technische dansstijlen en danstheater, vond ik ideaal!

Hoe heb je je studie ervaren? Waar liep je tegenop?
Ik ben een spons geweest tijdens mijn studie. In de eerste jaren heb ik zoveel mogelijk in me opgenomen en nog droog uitgevoerd. Rond het einde van mijn tweede en derde jaar begon ik mezelf meer en meer te vinden. Ik heb veel diepte- en hoogtepunten bereikt tijdens mijn studie. Het is een constante strijd met mezelf geweest: Wat wil je? Hoe wil je het? Wie ben je? Wie wil je zijn? Wat voel je? Ik heb duizenden vraagtekens gehad en niemand die ze kon beantwoorden dan ikzelf. Je moet er de tijd voor nemen om antwoorden te vinden. Ik heb altijd moeite gehad met rustig de tijd voor mezelf te nemen… Dus ben ik soms flink tegen mezelf aangebotst!

Waar heb je stage gelopen en hoe is dat bevallen?
Ik heb erg verschillende stages gedaan. In de zomer van 2009 heb ik een project gedaan met choreografe Aline Barbou voor festival Zomeravonden te Maastricht. Daarna ben ik met mijn danstheaterdocent Eddy Becquart en twee andere dansstudenten naar het Guandgdong Dance Festival in China gegaan. Eddy heeft daar een intensieve danstheaterworkshop gegeven, waarbij wij assisteerden en tegelij kertijd ook meededen. Met Margriet Nguyen, mijn klasgenoot, heb ik een duet opgevoerd tijdens het festival.

Vervolgens ben ik drie intensieve maanden in Israel geweest, bij de Kibbutz Contemporary Dance Company. Ik heb meegetraind met het gezelschap, het repertoire aangeleerd en veel balletlessen gevolgd. Zo heb ik mijn fysieke en technische mogelijkheden  verder ontplooid. En dat weer in een compleet ander land en andere cultuur, waar de normen en waarden heel anders zijn.

Wat ben je na je afstuderen gaan doen? Was het moeilijk om aan de bak te komen?
Ik was bang om in mijn stagejaar uit conditie te raken, omdat het zo ontzettend moeilijk is om een goede stageplek te vinden. Ik voelde ook dat ik nog lang niet uitgeleerd was. Om door te blijven trainen, heb ik auditie gedaan bij de London Contemporary Dance School in Engeland. Ik kon komen, maar vanwege mijn stageplannen alleen een half jaar in plaats van een heel. Hiervoor heb ik de HSP talentenbeurs gehad. Ik zit hier in Londen al vanaf januari en er is veel gebeurd. Ik heb er een nieuwe danswereld ontdekt en verschillende dansstijlen gedaan. Ook ben ik door het schoolgezelschap Edge gevraagd om voor een zieke danser in te vallen. Het gaf me de mogelijkheid om met een choreograaf te werken en met de groep op te treden in Londen en Kopenhagen.

Tijdens mijn studie in Londen heb ik ook auditie gedaan voor het postgraduate diploma Apprenticeship, dat is een stage bij een goed aangeschreven dansgezelschap. De Hofesh Shechter Company deed daar ook aan mee. Ik heb bij Hofesh auditie gedaan omdat ik zijn werk erg interessant en indrukwekkend vind. Ik was ontzettend blij toen ik hoorde dat ik aangenomen was. Met Hofesh Shechter’s nieuwe creatie Political Mother ben ik op tournee geweest over de wereld en dat gaat nog tot en met december door. Bij Hofesh Shechter doe ik erg fysiek werk. Hij combineert zijn hedendaagse dansstijl met een theatrale benadering. Ik improviseer nu ontzettend veel in zijn bewegingsstijl en tegelijkertijd ontdek ik mijn eigen stijl en weg hierin.

En dan heb je ook nog eens een prijs gewonnen…
Tijdens mijn stage werd ik door de Fontys Dansacademie genomineerd voor de Jacques de Leeuw Prijs, uitvoerende richting. Dit is een prijs voor afstuderende studenten op de hogeschool voor de kunsten in Tilburg. Hiervoor waren 4 uitvoerende en 4 docerende talenten voorgedragen. De uitreiking van deze prijs was op 1 juli… en op 1 juli trad ik op in het Sydney Opera House! Dus ik kon niet in Nederland zijn. Maar gelukkig ben ik via skype aanwezig geweest – voor mij 6 uur ’s morgens! Ik was erg nerveus en zat alleen op mijn hotelkamer nagelbijtend af te wachten tot ze me zouden bellen. Toen ze bekend maakten dat ik gewonnen had, was ik sprakeloos en ontzettend blij. Bizar dat ze mij benoemd hebben als de meest getalenteerde uitvoerende kunstenaar van de hele school! Het geldbedrag dat aan de prijs vastzat komt wel erg goed van pas voor mijn studie bij de Hofesh Shechter Company.

Wat zijn je plannen voor de toekomst? Bij welk dansgezelschap zou je willen werken?
Wat ik hierna ga doen is nog een vraagteken. Ik hoop te blijven dansen. Het liefst ergens waar ik fysiek en mentaal word uitgedaagd. Het werk van Emio Greco en Pieter C. Scholten spreekt me erg aan en ook het werk van Itzik Galili volg ik al erg lang. Trash, Les Ballets C de la B, Akram Khan en de Batsheva Dance Company vind ik ook erg interessant.

Hoe schat je je kansen in?
Dat is moeilijk te zeggen. Want dans is zo je eigen ontplooiing, er zijn zoveel verschillende soorten dansers in de danswereld, dat je maar net moet passen in de ogen van een choreograaf. Ik volg mijn driften en heb me gevormd tot wie ik nu ben als persoon en danser. Kansen zijn er altijd, je moet ze alleen ook kunnen zien, willen en durven te pakken!

Hoe typeer je jezelf als danser?
Ik ben niet degene om mezelf te omschrijven hoe ik ben als uitvoerend kunstenaar. Wat ik kan zeggen is dat ik graag een danser wil zijn die spreekt, die kan bewegen zonder beperkingen. Ik wil me vrij voelen om alles te kunnen doen met mijn lichaam.

Wat betekent dans voor jou?
Beangstigend veel… Het is mezelf voort bewegen en het is een manier van leven, in de kunstenwereld!

Is er nog leven naast de dans?
Welk leven? Haha! Ja, dat is er… vrienden en familie zijn erg belangrijk voor me, dus ben graag ook tijd met hun door! En wat lol op zijn tijd doet wonderen!

Auteur Joost Groeneboer

Dit artikel is eerder verschenen in Dans Magazine nr 5 2010