De Nederlandse Dansdagen worden van 7 t/m 9 oktober 2011 gehouden in Maastricht. De perfecte gelegenheid om Peggy Olislaegers, de directeur van het festival, te interviewen.

1. Wat is het mooiste aan uw werk voor de Nederlandse Dansdagen?
Als onderdeel van mijn werk mag ik van heel veel dansvoorstellingen genieten! Dans kan mij op heel veel verschillende manieren raken. Makers blijven me verbazen. Het mooie aan dit werk is ook dat je geschiedenis opbouwt met dansers en makers. Je ziet mensen groeien, ontwikkelen, nieuwe hoofdstukken openen voor zichzelf en het publiek.

2. Dit is uw tweede keer als directeur van de Dansdagen, wat heeft u in de aanloop naar deze editie anders gedaan dan bij de vorige editie?
Door de tijd van bezuinigingen die voor ons ligt is alles nu intenser dan vorig jaar. De gesprekken die ik voer met mijn redactie, met choreografen en jonge makers, met politici en beleidsmakers gaan steeds over de kern van ons werk. We worden allen uitgedaagd op volle kracht te werken en het belang van kunst te tonen en benoemen. Dat zet iedereen en dus ook mij op scherp. Ik voel nu een grotere verantwoordelijkheid.

3. In een eerder interview in Dans Magazine toen u net was aangesteld, sprak u over de koerswijziging van de Nederlandse Dagen. In plaats van best of last season wordt het festival meer de State of Art  van de Nederlandse Dans. Hoe bepaalt de redactie van de NDD welke voorstellingen geselecteerd worden?
Er zijn vele pijlers waarlangs die discussie zich voltrekt; hoe raakt deze voorstelling het publiek? Slaat een choreograaf met dit werk een nieuwe weg in die nieuwsgierig maakt? Toont het een nieuwe ontwikkeling in de dans? Opent deze voorstelling door zijn vorm of inhoud een nieuw publiek voor de dans? Lange gesprekken waarin we ervaringen, observaties en analyses delen zijn het gevolg. In de uiteindelijke selectie kijk je ook naar de variëteit. De breedte van de Nederlandse dans moet voelbaar zijn.

4. Is er voor de veertiende editie voor een speciaal thema gekozen?
In de meetings zie je de vragen en observaties van de redactie terug. Zo gaan we in Uitgesproken! in op de kracht van beelden en de zeggingskracht van het lichaam in het bijzonder. Waarom flirten theatermakers steeds vaker met de dans? Klopt het dat choreografen steeds meer op zoek zijn naar  krachtige beelden? Wat zegt dat over onze tijd? Een voorstelling als Hondsdagen van het Ro theater , maar ook de open studio presentatie van Ann van Den Broek en Marcus Azzini, regisseur van theatergezelschap Oostpool passen bij deze lijn. Ook zijn deze editie van het festival enkele jeugddansvoorstellingen geprogrammeerd en spreken verschillende mensen over de artistieke ontwikkelingen in dit deel van de dans.  

5. Hoe vat je de beleving van de Nederlandse Dansdagen samen?
In één weekend, van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat van dans genieten. In een weekend de breedte en kracht van de Nederlandse dans zien. Dans genieten als in een achtbaan. Fasten your seatbelts! Van klassieke dans tot urban, het festival laat je alle hoeken van de dans zien. 

6. Wat zijn voor u de hoogtepunten tijdens de komende Dansdagen?
Moeilijke vraag, het weekend is er een van vele pieken. De openingsavond is prachtig, zeker als je van 21.00 tot middernacht gaat kijken en je laat meevoeren door achtereenvolgens Gap van LeineRoebana,  you PARA/DISO van Emio Greco /Pc en Kiss of life van Kalpana Raghuram. Het Gala van de Nederlandse Dans met de uitreiking van de Zwanen is een ander hoogtepunt. En ik kijk uit naar de premières van Muhanad Rasheed en de drie duetten van Lichtjaren.  Een van de duetten wordt gemaakt door Alida Dors. Amy Gale (1948) deelt daarin het podium met Sofie Konings (1997). Ik weet nu al dat dat bijzonder wordt.

7. U heeft de dansacademie gedaan, maar heeft u tegenwoordig nog wel tijd om zelf te dansen?
Haha, deze weken zeker niet. Al ga ik graag huppelend door het leven.