Het is een koude en donkere donderdagavond als ik aanbel bij de studio van De Dutch Don’t Dance Division in Den Haag. Ik kom om een interview te doen met één van hun nieuwe dansers, de 19-jarige Julia Zuurbier. Binnen in de studio is het warm en gezellig. Achter een grote tafel is Rinus Sprong geconcentreerd aan het werk terwijl zijn hond rustig aan zijn voeten ligt. Julia staat op van een bank en geeft me netjes een hand. Ze is klein van stuk en slank gebouwd, hartelijk en welbespraakt. Tijdens het interview straalt ze en vertelt ze vol enthousiasme over haar baan bij De Dutch Junior Dance Division. Ze raakt me met haar passie en professionaliteit. Ik kan niet wachten tot ik haar op Eerste Kerstdag tijdens Christmas Spectacular: Dancing in a Winter Wonderland op het podium mag bewonderen!

Je begon op vierjarige leeftijd met danslessen. Wist je zo jong al dat je danseres wilde worden? 
Mijn moeder heeft al 27 jaar een dansschool in Alkmaar (Dansstudio Flex). Ik stond daarom al als tweejarige in mijn tuinbroekje soms mee te huppelen met de tienerlessen. Ook als de dansstudio leeg was stond ik in mijn balletpakje voor mezelf te dansen. 

Hoewel mijn moeder het docentenvak is ingerold, wilde ik zelf altijd heel graag uitvoerend danseres worden. In eerste instantie hebben mijn ouders het nog een beetje tegengehouden, maar toen ze doorhadden hoe belangrijk het voor me was en hoe graag ik het wilde, gingen ze overstag. Als kind was ik altijd aan het bewegen, altijd met de camera bezig, altijd aan het optreden. Ik vroeg vaak: “Mama, film je mij ook?”

In 2013 studeerde je af aan de Nationale Balletacademie. Hoe heb je je tijd daar ervaren?
Op de academie was het hard werken, elke dag weer, maar dat was ook wat me er zo in aantrok. Het is heerlijk om zo fysiek bezig te zijn en vooral ook de voldoening die het schenkt als je iets bereikt waar je lang voor hebt gewerkt. 

Mijn mooiste herinnering aan de Nationale Balletacademie is het moment dat we tijdens een eindvoorstelling klaarstonden voor het stuk Serenade van George Balanchine. Toen het doek openging ging er een zacht 'aahhh' door het publiek en zo voelde dat op dat moment ook. De muziek sneed door de ruimte en de belichting was prachtig. Ik kan het gevoel dat ik heb als op het podium sta moeilijk omschrijven (maar Julia’s stralende gezicht zegt genoeg! - red.) Ik krijg er een brok van in mijn keel. Ik denk dan: “Wow, ik sta hier echt!” 

Je bent een van de nieuwe leden van De Dutch Junior Dance Division (DeDJDD). Waarom koos je voor dit dansgezelschap?  
Ik ken Thom Stuart en Rinus Sprong al sinds mijn dertiende, toen ik de Maximum Dance Course van hen volgde in Den Haag. In datzelfde jaar kozen zij mij voor de rol van Amalia in hun Notenkraker. Later heb ik nog een paar keer meegedaan met hun zomercursussen en kerstproducties. In één van die cursussen leerde ik de dansers van DeDJDD kennen. Het voelde erg goed; iedereen was heel fijn om mee om te gaan, zowel binnen als buiten de studio's. Daarom heb ik besloten auditie te doen. Ik was ontzettend blij toen ik hoorde dat ik ook werkelijk was aangenomen! 

Hoe bevalt het om bij de DeDJDD te werken?
We trainen zes dagen per week, maar elke ochtend ga ik met plezier naar de studio van DeDJDD! Hard werken geeft mij voldoening. Bij DeDJDD zit ik ook echt op mijn plek. Het is een hechte groep en er is geen onderlinge competitie.

Het meest leerzame project vind ik PEST, waarbij we workshops geven op middelbare scholen. Dat is echt heel gaaf! Door middel van dansscènes waarin een van de dansers buitengesloten wordt, stellen we het probleem ‘pesten’ aan de kaak en maken we het bespreekbaar. Ik vind het leuk om op een andere manier met dans bezig te zijn. Je voelt de reacties van de kinderen goed en dat maakt het extra spannend. 

Wat hoop je bij DeDJDD te bereiken?
Bij DeDJDD hoop ik mezelf zo veelzijdig mogelijk te ontwikkelen als performer en ook het stukje zelfstandigheid op te bouwen dat je op school niet echt meekrijgt. Dat is gelijk ook het leuke aan DeDJDD: we doen zoveel uiteenlopende projecten. Bijvoorbeeld het reeds genoemde Pest-project, kleine voorstellingen op locatie, maar ook de grote kerstproductie. 

Dit jaar wordt er een heel nieuw ballet gecreëerd genaamd Christmas Spectacular: Dancing in a Winter Wonderland. Het is onwijs spannend omdat de productie helemaal van nul naar honderd moet worden gecreëerd! Alle kostuums worden nieuw gemaakt. Het is zo leuk om te zien hoe alles vorm krijgt. Pas twee dagen voor de voorstelling gaan we samen met het orkest repeteren! 

Dans je mee in Dancing in a Winter Wonderland? 

Ik doe meerdere stukken in de Christmas Spectacular. In de eerste akte ben ik het meisje met de zwavelstokjes, eigenlijk een soort rode draad die door alle kerstverhalen en scènes loopt die in de eerste helft aan bod komen. Spannend, omdat het een rol is waarbij ik ook veel moet acteren en het best een uitdaging is om binnen de rol verschillende lagen te vinden.

Daarnaast dans ik in de tweede helft nog in Winter en dans ik de Can Can. Dit zijn allebei groepsstukken die verschillende aspecten van je techniek vragen en ook een totaal andere sfeer hebben. Maar dat is ook weer een van de leukste dingen: de kans hebben verschillende rollen en stukken te dansen. 

De sfeer tijdens de Kerstdagen met al die dansers, jong en oud, is ook echt fantastisch. Nu al eigenlijk tijdens de repetities. Wel heb ik dit jaar minder tijd om met familie door te brengen, maar juist tijdens de feestdagen optreden geeft een enorm kerstgevoel! 

Hoe stel je je toekomst voor na DeDJDD? 
Vroeger was mijn droom om bij het Nationale Ballet te dansen, maar mettertijd stel je je doelen bij en verbreedt je je danshorizon. Ik heb auditie gedaan bij verschillende HBO dansopleidingen, maar ik werd niet toegelaten. Ik paste niet binnen het klassieke plaatje en voor de moderne scholen bewoog ik niet dynamisch genoeg. Dat vond ik heel frustrerend, maar ik heb me er bij neergelegd. Ik kan mijn fysiek niet veranderen, maar ik kan me nu dankzij DeDJDD wel breder gaan ontwikkelen; zowel op persoonlijk, technisch als artistiek vlak. Voor mij staat in ieder geval vast dat ik verder zal blijven dansen en als ik niet meer zelf kan dansen, lijkt het me erg leuk om les te gaan geven!