Zwoel als de tango
15 augustus 2011 - Joost Groeneboer
Ik ga er iets bevooroordeeld heen. Want balfolk blijft gewoon volksdans. Al willen balfolkers dat liever niet weten en distantiëren volksdansers zich ervan omdat de pasjes te eenvoudig zouden zijn. De muziek waarop wordt gedanst is ook geen volksmuziek maar traditionele muziek.
Hoe dan ook, in de eenvoud van balfolk schuilt juist zijn grote kracht. De dansen die ons 14 mei in het Amsterdamse Muiderpoorttheater worden aangeleerd, hebben de nieuwkomers zo onder de knie. Eerst de Bretonse andro, die in een lange bewegende sliert met de pinken in elkaar wordt gedanst, drie pasjes naar links, drie pasjes op de plaats, de armen draaiend naar voren en weer naar achteren. Vergeet de dansers tegenover je niet aan te kijken, instrueert dansdocente Dominique.
Dan een scottish, een kind kan de was doen. Iets ingewikkelder, maar leuk omdat je steeds van partner wisselt, is de jig. Maar bij de mazurka raak ik de tel kwijt en als na het lesgedeelte een bourrée wordt gespeeld, haak ik af. Dié hebben we niet geleerd!
Aan de bar raak ik in gesprek met twee dames die ook een kijkje zijn komen nemen. ‘Had ik mijn dochter maar vroeger hierheen gestuurd’, verzucht dame 1 met een lachje, ‘zulke nette jongens en meisjes...’ Met hun lange haar en lange rokken, lijken sommige meisjes inderdaad rechtstreeks te zijn weggewandeld uit de televisieserie Little House on the Prairie. Anderen dragen keurige ballet- en avondjurkjes. Maar er lopen ook jongeren rond die er met gleufhoedjes en bonte feestkleding meer werk van hebben gemaakt.
Balfolk, een jaar of vier geleden uit België overgewaaid, groeit hier nog steeds, zegt organisator Arnoud, en maakt duidelijk een ontwikkeling door. ‘Veel balfolkers doen ook aan lindyhop en tango, dat zul je wel
zien als de tweede band straks komt.’ Als het Duo Absynthe een tangoritme inzet, wordt het dansen inderdaad intiemer en naarmate de avond vordert, gaan de dansers steeds meer in elkaar op. Hun lichamen verstrengelen zich en dan valt het keurige imago van hen af. Dan ook begrijp ik eindelijk het verschil: balfolk is volksdans, maar zo zwoel als de tango.
Joost Groeneboer
hoofdredacteur Dans Magazine