Zoveel nationaliteiten in NYC, zoveel clubs om contact met je landgenoten te behouden. Voor de "Dutchies” is er de Netherland Club of New York. Het is gelocaliseerd in een prachtig gebouw op de 51ste straat bij Fifth Avenue.

The Netherland Club of New York organiseert diverse activiteiten. Zoals onlangs de boekpresentatie “De Waarheid Liegen” van Boris Dittrich over zijn ervaringen in NYC. Of gewoon een borrelavond waar ik onlangs met een Mexicaanse en Canadese vriendin naar toe was gegaan. Ook jazzconcerten, het Dutch American Golf Tournament en Sinterklaasfeest voor families. En natuurlijk zometeen op 30 april: een bijeenkomst om de inauguratie van Koning Willem-Alexander te vieren. Leuk! Als niet-lid, zoals ik, betaal je soms een kleine bijdrage voor de activiteiten. Anders is het gratis. Binnenkort verschijnt er een boek over het 110-jarig bestaan van deze Club.

Over de jaren heb ik de Netherland Club diverse keren bezocht. Het heeft een sjieke en gedegen uitstraling. Ik trof Nederlanders die bij een bank werken of een eigen bedrijf zijn begonnen en in NYC kansen zien. Of een Poolse vrouw die gek van Nederland is en graag met een man uit Limburg wil trouwen. Ik heb bij de Club op zich niet veel “artists” ontmoet. De Club doet me denken aan mijn tijd in Den Haag toen ik nog als consultant werkte en ik regelmatig naar borrels ging of netwerkavonden voor young professionals van de ministeries. Dat was gezellig.

Gelukkig bestaat deze Club. Het is me opgevallen hoe de Japanners en de Koreanen een intens netwerk in NYC hebben om elkaar te helpen bij het vinden van een baan, een nieuwe kamer of appartment. Ze hebben speciale websites hiervoor. Ik kan hier best jaloers op zijn, omdat het dingen makkelijker maakt. Ook in de dans: de meeste Japanners vragen elkaar voor dansprojecten en zorgen zo voor elkaar. Lastig, als het overgrote deel van de dansers op je school Japans of Koreaans is.

Voor de Nederlanders is er zo’n netwerk niet. Wij, de “Dutchies”, zijn schijnbaar veel individueler. Zoals Geert Hofstede al omschreef in zijn boek over Culturele Dimensies tussen landen, scoort Nederland hoog op Individualiteit (een score van 80; Japan scoort 46). Men gaat zijn eigen weg en er is niet veel wij-gevoel. Ik heb dat regelmatig in NYC ervaren. Ik kom bij toeval een Nederlander tegen die hier woont, en in plaats van een praatje te maken, lijkt de ander ongeïnteresseerd en wil zich het liefst zo snel mogelijk uit de voeten maken.

Door de activiteiten van de Netherland Club of New York wordt er toch een bijdrage aan “onze” saamhorigheid geleverd en kan men elkaar helpen in deze toch ook harde stad. Een plek om Nederlands te praten, je wortels te voelen en te klagen over het Nederlandse weer.

Zoals Addy Onstwedder, de General Manager van de Netherland Club onlangs tegen mij zei: “De functionaliteit die onze Club heeft voor het creëren van saamhorigheid, is voor mij een motivatie om dit te doen. Net zoals op 30 april, waar wij een live verbinding met Nederland maken om de inauguratie uit te zenden, blijkt voor met name de oudere Nederlanders in NYC een bijzondere gebeurtenis om met elkaar te delen.” Vanuit deze motivatie runt Onstwedder de Netherland Club of New York en daar heb ik bewondering voor. Gezien onze individuele inslag zal dit een uitdagende job zijn.

Meeke Mutter is een Nederlandse kunstenares van abstracte figuratieve dans. Daarnaast studeert ze momenteel Ballet en Zang bij Ballet Arts in New York. Lees meer op haar website.