Terwijl een groot deel van de Nederlanders nog van een welverdiende vakantie geniet, zijn de dansers van De Dutch Junior Dance Division begin augustus alweer begonnen met trainen. Na vijf weken vond ik het ook wel weer lekker om te beginnen. Eerlijk is eerlijk, de vakantie was heerlijk, maar weer goed fysiek bezig zijn geeft erg veel voldoening!

Dit dansseizoen is ons dansensemble uitgebreid. Toegevoegd zijn vier nieuwe dansers en een stagiaire van de Rotterdamse Dansacademie die met een paar projecten meedoet. We zijn nu met z’n twaalven, en samen met de dansers van David Middendorp die regelmatig met de ochtendlessen meetrainen, brengt dat weer een nieuwe energie met zich mee! We zijn nu bezig met twee projecten: ten eerste met het herinstuderen van ‘oud’ repertoire voor onder andere het Beatrix Spierfonds-gala en het Haags UIT Festival. Ten tweede met het creëren van een geheel nieuwe educatievoorstelling over grenzen, met de toepasselijke naam Grenzeloos.

Nieuwe dansers, nieuwe inspiratie

Het herinstuderen van Winter op de gelijknamige muziek van de Italiaanse componist Antonio Vivaldi (1678-1741) geeft weer een nieuwe impuls aan de choreografie. De meeste dansers tellen de muziek niet, maar gebruiken de veranderingen in de muziek voor een organische uitvoering van de bewegingen. En ja, dan moet je opeens aan nieuwe mensen uitleggen wat, hoe en wanneer. Dan ga je goed nadenken over wat je eigenlijk doet en raak je meer in de war dan dat je gewoon de muziek aanzet en het stuk danst. Dat resulteert er wel in dat je soms weer tot nieuwe persoonlijke inzichten komt en een beweging net even anders uitvoert of net even iets meer impuls kunt geven. Zo kan het stuk als geheel groeien.

Choreograferen

Het maken van een nieuwe dansvoorstelling is weer een heel ander verhaal. Er is een choreografie dat we hebben omgevormd en nu kunnen hergebruiken, maar de rest moet allemaal nieuw worden gemaakt. Onze hulp als choreografen is daarin heel belangrijk. Omdat ik nu tot de ‘ouderen’ behoor, voel ik me meer verantwoordelijk voor het geheel van de dansvoorstelling. Dat is ook wel weer erg spannend.

Choreograferen is een andere tak van sport en het onderwerp ‘grenzen’ is erg breed. Het gaat om zowel persoonlijke grenzen, als landsgrenzen, als culturele grenzen en noem maar op. Grenzen zijn subjectief, maar je moet wel tot een compromis komen die het voor middelbare scholieren en soms zelfs basisschoolkinderen begrijpelijk en interessant maakt om naar te kijken. Ook hier is het weer superleuk om met nieuwe mensen te werken, omdat zij met nieuwe ideeën en invloeden komen.

Even wennen

Behalve nieuwe artistieke invloeden, zijn er natuurlijk ook nieuwe culturele invloeden. De nieuwe dansers komen uit Frankrijk, Australië, België en Italië en hebben daarnaast ook gestudeerd en gedanst in Amerika en Duitsland. De ‘oudjes’ zijn al gewend aan de manier van werken binnen de groep, maar voor de nieuwelingen is het geloof ik soms nog wel wennen. 

Correcties die ik vorig jaar nog kreeg (‘Niet naar de vloer kijken!’, ‘Niet in de spiegel kijken!’) komen nu weer langs… alleen niet voor mij. Grapjes waar ik vorig seizoen nog onwennig om lachte, maar nu begrijp, worden ook soms wat onzeker ontvangen. Been there, done that klinkt wat arrogant, maar ik bedoel het alleen maar goed. Je groeit in een groep en het is gaaf om weer met nieuwe mensen te werken waardoor er een nieuwe uitwisseling van kennis ontstaat.

En zo lijkt het alweer eeuwen geleden dat we vakantie hadden. Helemaal prima, want hoe meer dans, hoe beter!