Waar is degene die mij had moeten vertellen dat stagelopen bij de Nederlandse Dansdagen gekkenwerk is!? Waar is degene die tijdens mijn sollicitatiegesprek, dat ik zes maanden geleden vol van de zenuwen voerde, die mij waarschuwde dat we door de geluidsbarrière zouden gaan.!?

Nu nog maar één maand voor het festival is alles op het kantoor van de Nederlandse Dansdagen in een stroomversnelling geraakt. Alles loopt, de radartjes grijpen soepel in elkaar, een stoomtrein die voort dendert en alleen maar in vaart toeneemt naarmate vrijdag 5 oktober dichterbij komt. Ik heb het gevoel dat het punt van uitstappen al weken geleden is gepasseerd. Misschien was die vergelijking op kantoor misschien toch al een paar keer voorbij gekomen in de afgelopen maanden…..

946… 947… 948… klak… klak… klak…; weer drie enveloppen gestempeld. Adres na adres plak ik op de steeds kleiner wordende stapel brieven voor mijn neus met bestemming Nederland, Europa en daarbuiten. Met uiterste precisie vouw ik de 956ste brief dubbel en plak ik de laatste enveloppen dicht van een grote mailing. Tja, ook zo’n klus hoort bij mijn stage. Een mailing waarvoor nauwkeurigheid en enthousiasme even geen plek is en het zorgvuldig opgebouwde voorraadje visie er nu niet toe doet. Alleen de karaktereigenschap doorzettingsvermogen telt en komt hier volledig tot bloei. Gelukkig zijn mijn tafelgenootje en ik al goed op elkaar ingespeeld. Feilloos wordt aangevoeld wanneer de gemoedstoestand van één van beiden een duikvlucht neemt. Bemoedigende woorden, slechte grappen, chocolade muffins en het vooruitzicht dat we morgen nu eindelijk echt naar Maastricht gaan, maakt dat er ook aan deze dag een einde komt.

Natuurlijk! Maastricht! Daar gaat het gebeuren. Daar staat straks de boksring van ROCCO, de operazangers en breakdancers van MonterverdISH, de dansinstallatie van Joeri Dubbe en de NTR met zijn filmcamera’s. Het is gek om je te realiseren dat in Maastricht de voorbereidingen al in volle gang zijn voor het festival, terwijl ik hier in Amsterdam niet verder kom dan mijn laptopscherm.
Vandaag is het zover. Vandaag komt er eindelijk een echt beeld bij de veelvuldig besproken theaters en locaties. Vanaf de eerste stap uit het station ben ik onder de indruk van de in de zon badende stad. We passeren de glinsterende brede Maas via een oude stenen brug die de toegangspoort vormt tot ons festivalterrein. Deze stad herbergt nogal wat mooie theaters en locaties; Theater aan het Vrijthof, Ainsi, het Derlontheater en de Toneelacademie, de Timmerfabriek, het Huis van Bourgondië, Lumière Cinema en de Hoofdwacht liggen her en der verspreid over de pittoreske oude stad Maastricht.

Met fototoestel en laptop onder mijn armen rennen mijn collegaatje en ik gewapend met programmaboekjes en notitieblok achter Hiskia (mijn stagebegeleider) aan door het theater; ‘En hier komt straks de ontvangstbalie, dit is de artiestenfoyer, hier komt de installatie van Joeri Dubbe, deze muur wordt beplakt met de stippen van het campagnebeeld, hier vindt de kaartverkoop plaats en oh ja Charlotte, kan jij even notuleren tijdens mijn bespreking met de medewerkers van de Uitbalie in Theater aan het Vrijthof?’ Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk ben van het beeld dat mijn stagebegeleider schetst. Ik zie mezelf hier wel rondrennen tijdens het festival door de kleine gangetjes van het theater, achter de coulissen en over de gezellige straatjes van Maastricht. Nog heel even Charlotte. Eerst nog een paar weken knallen in Amsterdam achter mijn laptopje en dan is het zover. Nog heel even…..

Wat: Nederlandse Dansdagen, 15e editie
Wanneer: 5, 6 en 7 oktober in Maastricht
Waarom: Festival met spraakmakende, onvergetelijke en opmerkelijke klassieke, hedendaagse, urban, avant garde en moderne Nederlandse dansvoorstellingen