Het klinkt gek, maar bij De Dutch Don’t Dance Division is het vanaf half september al een klein beetje Kerst. Dan beginnen namelijk de audities voor de kerstproductie Dancing in a Winter Wonderland, waar zowel amateur- als professionele dansers van jong tot oud aan mee kunnen doen.

Oké, het was al iets eerder Kerst. Op 6 september stonden we al op het Haags UITFestival om de kerstproductie te promoten. We dansten verschillende choreografieën uit de voorstelling en hadden een stand waar ons team in zijn beste kerstkleding kaartjes uitdeelde en nieuwsgierige toeschouwers enthousiasmeerde. Hiervoor was ook een kerstboom aangeschaft, die daarna drie weken in de hal heeft gestaan en de kerstsfeer behoorlijk bevorderde. En om dan helemaal eerlijk te zijn: het productionele team is al sinds de vorige Kerst bezig met de nieuwe dansvoorstelling. Je kunt niet geloven wat voor een planning en voorbereiding er bij zo’n grote productie komen kijken!

Oud…

We zijn dit jaar heel anders het repetitietraject ingegaan. Vorig jaar moest (bijna) heel de productie gecreëerd worden. Dit jaar bestaan het decor, het lichtplan en de kostuums al en natuurlijk zijn ook alle choreografieën al gemaakt. Omdat vooral de dansers van De Dutch Junior Dance Division veel van hun rollen van vorig jaar behouden, verloopt ook het (her)instuderen van de stukken sneller. De nieuwe dansers profiteren daar ook van, want het is makkelijker om in te springen als andere mensen al weten wat ze moeten doen.

Naast de dansers van De Dutch Junior Dance Division die vorig jaar meededen, zijn er ook kinderen, karakters en (semi-)profs die al voor de tweede, derde of zelfs vierde keer meedoen (en met één uitzondering hun 10-jarig jubileum vieren). Maar natuurlijk is er elk jaar ook weer een enorme nieuwe aanwas van jong en oud talent! Het is ontzettend leuk om te zien hoe kinderen, profs en volwassenen tijdens het proces geïnspireerd worden en zich samen met de anderen vol enthousiasme in de productie storten.

…en nieuw

Een verandering dit jaar is het theater. In plaats van het Lucent Danstheater aan het Spuiplein staan we dit jaar in het Zuiderstrandtheater. We zijn er twee keer eerder geweest: tijdens de kostuumdoorlopen van de kerstproductie vorig jaar en tijdens het Beatrix Spierfonds Gala afgelopen september. We weten dus wel een beetje hoe het daar werkt. Het is een groot theater en lijkt in veel opzichten op het Lucent Danstheater. Een pluspunt voor mij is dat dit theater dichter bij mijn huis is, zodat ik sneller thuis ben tijdens de koude winterdagen!

Nog een verandering is het orkest. Vorig jaar was het orkest samengesteld uit vrijwillige, afgestudeerde muziekstudenten en professionals. Dit was gaaf, omdat al deze mensen er zélf voor hadden gekozen hun vrije kerstdagen met ons in het theater door te brengen. Dit jaar hebben we echter de eer om met het Residentie Orkest samen te werken. Het voordeel hiervan is dat dit een groep is waarvan de muzikanten onderling goed op elkaar zijn afgestemd, waardoor er al een natuurlijke harmonie bestaat. We werken wel met dezelfde dirigent als vorig jaar, die dus precies weet wanneer welk tempo gewenst is en welke muzikale accenten belangrijk zijn. Dat scheelt weer ten opzichte van vorig jaar, toen de voorgenerale ook gelijk de eerste kennismaking was met het orkest.

Meisje met de Zwavelstokjes

Nu even over mij! Ik dans net als vorig jaar in de eerste akte Het Meisje met de Zwavelstokjes. Het bijzondere aan deze rol is dat dit karakter een rode lijn vormt in een groot deel van de eerste helft. Naast een solo waarbij ik helemaal alleen op het podium sta, komt er ook redelijk wat acteren bij kijken. Vorig jaar was ik extreem zenuwachtig elke keer als ik mijn solo moest dansen: ik voelde me niet zeker genoeg om te denken dat ik het hele podium kon vullen. Ik wil niet zeggen dat ik dit jaar geen lichtelijke stress zal ondervinden als mijn muziek begint, maar het fijne van iets voor een tweede keer doen, is dat je al vertrouwd bent met de bewegingen en dus verder kunt gaan in de uitvoering ervan. En ik ben weer een jaar verder in mijn dansontwikkeling, dat helpt ook.

Het acteergedeelte heeft twee kanten. Mijn personage wordt door zowel ijsnimfen als vlammen aangevallen en het is soms lastig inventief en eerlijk te blijven in de angst die mijn karakter daarbij voelt. Aan de andere kant is er veel interactie met andere personages en met de kinderen die aan het stuk meedoen, wat onwijs leuk is en ook weer helpt in de rolinterpretatie.

Al met al is het weer een spannende periode. Nieuw wordt gecombineerd met oud en Kerstmis komt steeds dichterbij. Om eerlijk te zijn, ik krijg ook al weer een beetje een kerstgevoel (al probeer ik dat nog te ontkennen en onderdrukken) en ik kijk stiekem enorm uit naar de dansvoorstellingen. Maar wat wil je als je al sinds september geconfronteerd wordt met kerstmuziek en kerstbomen.

Kijk voor meer informatie over 'Dancing in a Winter Wonderland' op de website van de Dutch Don't Dance Division.