Eerst ga ik natuurlijk (zoals beloofd) vertellen over de show van de school uit Delft!
Het was een waanzinnige ervaring. Zo mooi om te zien dat iedere show het latje weer hoger gaat en de ouders en het publiek verrast zijn door de dansen, de techniek en hoe de dansers gegroeid zijn qua niveau! Dat is voor mij het spannendste: kun je iedere keer weer aan de verwachtingen van de leerlingen en de ouders voldoen? Dit keer is het weer gelukt. We hebben eigenlijk alleen maar gave reacties gehad en dat is speciaal, want er zijn natuurlijk altijd dingen die beter kunnen.

Zelfs van mijn collega’s kreeg ik een grote bos bloemen! Grappig, want collega Dennis had zich enthousiast aangemeld om te komen, maar dacht dat het even een half uur een paar dansjes kijken was. Tot hij hoorde dat het anderhalf uur duurde, maar hij krabbelde niet terug en hij vond het achteraf te gek! Ook broertjes en papa’s van sommige danseresjes zijn naar me toegekomen en gaven aan dat ze dit toch wel erg stoer vonden! Daarnaast hebben afgelopen weekend meer dan 2.100 mensen de website bezocht voor het checken van de foto’s.

Diversiteit op de dansschool, dat stond de afgelopen weken echt centraal bij mij.Na de show met de demoteams maar liefst vier weekenden geblokt in de agenda voor demo’s en wedstrijden. Op de school in Delft is Joey van de Poparazzi Crew bij het docententeam gekomen en bij zijn eerste les zitten de groepen al bijna vol! Daar krijg ik dan ook weer energie van, Joey geeft zo energiek les en is zo positief dat het aanstekelijk is en dus echt bij de school past. Zo fijn om zo’n persoon in je docententeam te kunnen toevoegen.

Maar naast alle leuke dingen kunnen we ook echt meeleven met leerlingen. Een meisje van zestien vertelde dat haar vader (totaal onverwacht) opgegeven is en het maar de vraag is hoelang ze nog dingen met het gezin kunnen doen. En dan sta je daar echt even met je mond vol tanden als ze in tranen voor je staat en zegt dat ze gewoon blijft dansen omdat ze dat leuk vindt. En een moeder van een jonge leerling die aangeeft dat ze voor de derde keer het gevecht moet aangaan. Je ziet gewoon de moed in de schoenen zinken in haar ogen, maar toch komt ze positief over. Dan denk ik wel eens: poeh, het is soms oneerlijk! En probeer dan maar de les een draai te geven, want de kids uit de les zijn daardoor ook echt ontdaan!

En leerling Doortje: ‘Juf, mag ik zien hoe lang uw haar is?’ Ja hoor, ik mijn staart uit en haar los.
Vraagt ze of ik mee wil lopen naar haar moeder. ‘Huh,’ dacht ik. ‘Tuurlijk, ik loop wel mee hoor!’
Krijg ik een dikke knipoog van haar moeder. Er zijn luizen op school en er moet een stuk van het haar van Doortje af, maar dat wil ze natuurlijk niet. Alleen als ze hetzelfde haar krijgt als de juf.
Wat ik zeg: diversiteit op de dansschool. Gave dingen, mooie momenten beleven, energie krijgen maar er ook zijn voor de leerlingen bij verdriet en ze uiteindelijk geven waar ze ook voor komen: dansplezier en waardering!

Bianca de Ruijt | Dansplaats | Dansworkz