2 Jaar geleden ben ik als student begonnen met lessen bij Ballet Arts. Deze school ligt in een straat achter Carnegie Hall, vlakbij Central Park, dus lekker in de pauze naar het park. Ballet Arts is specifiek gericht op de ballettechniek, zoals de Vaganova stijl, op elk niveau; van s’morgens tot s’ avonds laat zijn er lessen. Daarnaast is de school ook gericht op zanglessen, oftewel Voice Class, zoals ze dat hier noemen. Met name dit laatste vond ik een interessante combinatie om te onderzoeken of, en hoe de voice class bijdraagt aan de verbetering van mijn danstechniek. En nu weet ik: ja, zeker weten. Dat doet het. De tong. Hoeveel dit voor me heeft betekent.

In de voice class doe je veel stemoefeningen en ben je bezig je stembandspieren langer te maken en te versterken. Afhankelijk van je gezichtstructuur en cultuur/taal, heeft ieder zijn eigen aandachtspunten. De een staat met zijn neus dichtgeknepen te zingen, de ander moet zijn wangen indrukken. Mijn lerares is een Japanse operazangeres en pianiste. Wat voor mij een openbaring was, ook voor mijn dansen, was het bewustworden van hoe ik mijn tong hield in mijn mond.

Ik realiseerde me dat ik mijn tong vaak naar achteren in de keel hield, waardoor er eigenlijk een gevoel van spanning ontstond in de kaak, keel en nek. Bij het zingen, zeker bij de hogere noten, moet je de tong juist meer naar voren brengen, ontspannen en lichtjes tegen de voortanden aangedrukt. Door de ontspanning die ik hierdoor kreeg, werden mijn kaak en keel ontspannen. Dit ging ik ook gebruiken in mijn dansen. Een zekere verkramping, om mijn hoofd op te houden, maakte plaats voor ontspanning en gelijktijdig kon ik opeens mijn bovenrugspieren en achterkant van mijn nekspieren gaan voelen en leren gebruiken. Mijn gezicht werd meer ontspannen en mijn bovenrug krachtiger. Ik moet er elke keer aan denken bij het dansen: tong ontspannen, naar voren gedrukt, lichtjes tegen de voortanden aan. Dan  komt er vrijheid in mijn gezicht, kaak en keel en ik voel daardoor lichtheid. Hoe zit dat bij jou?