De storm Sandy was me wat. Op mijn verjaardag op zondag 28 oktober 2012 werden om zeven uur s’avonds alle subway stations afgesloten, restaurants gingen dicht, en ik moest mijn verjaardagsplannen afzeggen. Stormachtig begin van het jaar, dacht ik. De dagen erna waren surrealistisch. Gelukkig woon ik in het Upper gedeelte van Manhattan, wat hoger gelegen is. Hier geen overstromingen, geen loss of power.

Maar een beetje zuidelijker bij de 34ste straat was het grote chaos. Geen elektriciteit of verwarming en wateroverlast. Veel van mijn vrienden hebben onderdak elders moeten zoeken om warmte en elektriciteit te kunnen krijgen. Mensen gingen naar de Starbucks, de bibliotheek of een hotel om te kunnen werken of om de mobiele telefoons op te kunnen laden, want thuis konden ze dat niet meer.

Ik moest anderhalf uur in de rij staan om een grote supermarkt op dinsdag in te kunnen, en mensen waren agressief, fel, ieder voor zich. Geen vers brood te krijgen. Central Park was afgesloten, en dat heb ik nog nooit meegemaakt, bizar. Broadwayshows en allerlei optredens werden afgezegd. Stoplichten werkten niet, chaos in het verkeer, superdruk op straat omdat de treinen niet reden en mensen moesten lopen. Het straatbeeld zag er echt als een warzone uit. In Queens en New Jersey waren enorme verwoestingen.

Mijn school Ballet Arts is nooit dicht. Zelfs op nieuwjaarsdag hebben ze de beroemde ‘Hangover-classes’. Ook op 1ste Kerstdag (2de Kerstdag kennen ze hier niet). Maar nu moesten ze dicht, want op de 57ste straat was een hijskraan bovenop een wolkenkrabber in aanbouw door Sandy van het gebouw losgeraakt. Door de wind was de hijskraan naar beneden gezakt, en hing daar maar. Er was instortingsgevaar als de hijskraan helemaal zou losraken.

De hijskraan hing zo’n beetje precies boven mijn school, en alle straten in de buurt werden afgezet. Hotelgasten werden geevacueerd, mensen werden uit hun appartementen gehaald. Alle winkels en bedrijven moesten dicht, ook op de beroemde Fifth Avenue. Dit kost ze miljoenen. Politie overal, toeristen die allemaal foto’s van de hijskraan begonnen te maken. Na drie dagen storm konden wij studenten eindelijk weer naar school via een achteringang, maar we werden elke keer ondervraagd door de politie waar we naar toe gingen. Slechts enkele leraren konden de school bereiken met de trein, omdat dagenlang het metroverkeer was ontregeld. Ik moest ook te voet naar school. Chaos, stress, en dan nog een sneeuwstorm later erboven op.

Na anderhalve week werd de hijskraan gehermonteerd en was het veilig. Nu is hij sinds kort weg.
Het was me wat. Bijna alles is weer terug naar normaal in Manhattan, de treinen rijden nog steeds niet naar het meest zuidelijke puntje van de stad, maar de gebruikelijke flow in de stad is er weer. Gelukkig.

Meeke Mutter is een Nederlandse kunstenares van abstracte figuratieve dans. Daarnaast studeert ze momenteel Ballet en Zang bij Ballet Arts in New York. Lees meer op haar website.