Natalie Portman won een Oscar voor haar rol als ballerina in de film Black Swan. Even sprak de hele wereld over dans. Alexandra Radius had dit al voorspeld tijdens de Madiwodovrijdagshow. Zij en Han Ebbelaar waren te gast bij Paul de Leeuw om de film te bespreken. Radius en Ebbelaar zijn welbespraakte, intelligente en humorvolle danslegendes en werden met veel respect door De Leeuw ontvangen.

Een leuk item, maar een gemiste kans dat er naast de twee legendes niet nog een danser(es) op de bank zat om Black Swan te bespreken. Waar was het gezicht van de huidige Nederlandse dansgeneratie? Waarom is er in Nederland nog steeds geen nieuwe Alexandra Radius? Jaarlijks wordt de Zwaan Beste Dansprestatie door de VSCD uitgereikt aan de beste danser(es) van Nederland.

Slechts zelden eert de jury Nederlands danstalent. Regina van Berkel was de laatste in Nederland geboren danseres die de Zwaan won. Dat gebeurde in 1998! Daarna visten getalenteerde Nederlandse genomineerden, zoals Rubinald Pronk en Ilja Louwen, achter het net. Jammer, want het mes snijdt aan twee kanten. Een Zwaan voor een Nederlands talent zal de dansjeugd inspireren en aantonen
dat dromen werkelijkheid kunnen worden. Ook zal een Nederlandse winnaar meer interviews genereren
bij de Nederlandstalige pers. Veel van de (buitenlandse) winnaars van de afgelopen jaren hadden zo weinig binding met Nederland, dat zij binnen twee jaar na het winnen van de Zwaan het land alweer hadden verlaten. Hun vertrek deed de bekendheid die de prijs met zich meebrengt meteen teniet.
Het wordt tijd dat de jury dit jaar eens kiest voor een Nederlandse ster. Talent genoeg! Ik denk bijvoorbeeld aan Igone de Jongh, Mischa van Leeuwen, Femke Feddema of Marne van Opstal.

Recensies kunnen de naamsbekendheid en herkenbaarheid van dansers ook vergroten. Er is niets spannender dan het lezen van recensies na een première. Ine Rietstap noemde in elke recensie haar favoriete dansers. Ik houd daarvan. Het geeft de dansers de credits die ze verdienen.
Huidige critici zijn minder scheutig met complimenten aan specifieke dansers. Vaak worden de dansers niet eens genoemd in de recensies. Mede daardoor veranderen dansers in de ogen van het publiek in vervangbare poppetjes.

Vaak schrijven recensenten alleen over de choreografieën en over het (wel of niet) functioneren van choreografen. Nogal onbegrijpelijk, want ook dansers kunnen een voorstelling maken of breken.
Vroeger kochten mensen kaartjes voor het ballet om Alexandra Radius te zien dansen. Nu gaan ze naar de bioscoop om de nieuwe Natalie Portman-film te zien. Herkenbare vrouwen met een eigen gezicht.
Het creëren van die herkenbaarheid moet opnieuw een doel worden van de danssector. Publiek komt af op bekende dansers. Met de toekomstige bezuinigingen in zicht is het in ieders voordeel als de zalen beter gevuld worden. Zo zouden gezelschappen naast de makers ook de Nederlandse dansers meer kunnen uitlichten in de media.

Ik hoop dat dit jaar een schitterende Nederlandse danseres de Zwaan Beste Dansprestatie wint, nadat zij prachtige recensies heeft ontvangen. Zodat zij bij het uitkomen van een volgende dansfilm bij Paul de Leeuw kan aanschuiven in de Madiwodovrijdagshow.

Deze blog is eerder verschenen in Dans Magazine 2 2011