Ook al is het begin erg pittig, op het moment dat ik connecties maak met andere mensen wordt alles gemakkelijker. Een aantal docenten van mijn leeftijd spreken Engels en met hen kan ik goed opschieten. Na de eerste paar lessen krijg ik ook connecties met een drietal meiden. Deze connecties zijn puur gebaseerd op openheid en vertrouwen, niet op verbaal begrip omdat we elkaars talen niet kennen.

Mijn hart klopt voor deze meiden. Om hun glimlach te zien wanneer ze dansen en ik de tijd neem om met hen te werken is onbetaalbaar.De drie meiden waar ik een speciale connectie mee heb, zijn niet (verplicht) in de prostitutie terecht gekomen. Een meisje van 18 is best goed in Engels en werd eigenlijk een beetje mijn vertaler tijdens de danslessen. Zij heeft jaren in een bordeel gewerkt maar dan in de keuken als (hulp)kok. Door activiteiten in het opvangtehuis heeft ze medailles gehaald met volleybal en karate.Een meisje van 17 was weggelopen van huis omdat ze werd misbruikt door haar moeder. Zij is van de straat gehaald en in het tehuis geplaatst ter bescherming en rehabilitatie. In eerste instantie was ze nogal rough, had ze een gang opgezet in het tehuis en was er erg veel agressie, maar door middel van cursussen en karate is ze rustiger en socialer geworden. Nu is ze één van de prettigste mensen om mee om te gaan. Ook werkt ze nu aan haar middelbare school diploma. De derde is een vrouw van 29 en was op haar 12e uitgehuwelijkt aan een 40-jarige man. Ze heeft twee kinderen met hem gekregen. Hij heeft haar verlaten en is nu met een andere vrouw. Haar kinderen ziet ze niet en ze mist hen erg. Door armoede koos ze ervoor om de prostitutie in te gaan, maar toen ze gered werd, wilde ze toch in het opvangtehuis blijven. Ze hoopt dat ze over een half jaar het tehuis mag verlaten (er zijn allerlei judiciële elementen aan verbonden dat meiden niet zomaar kunnen vertrekken). Niet wetende wat de toekomst haar zal brengen, want ze laat haar talenten niet tot ontwikkeling komen en is erg verbitterd door haar verleden. Ze is van mijn leeftijd. Soms zie ik in haar een jong meisje dat wil spelen en aan je haar wil wroeten, en andere keren zie ik een vrouw van in de 70 door de blikken op haar gezicht en haar gebroken ziel. Alle meiden dragen hun eigen verhaal terwijl bijna allen iets immens met elkaar gemeen hebben; verkocht door hun ouders en jarenlang als prostituee gewerkt. Illegaal gesmokkeld naar India uit Bangladesh en Nepal. Gemiddeld twintig keer per dag verkracht door ‘klanten’. Sommigen hebben HIV. Sommigen hebben baby’s. De meiden met de grootste trauma’s zijn het moeilijkst te bereiken, willen niet aangeraakt worden en zoeken geen oogcontact. Maar toch, wanneer ik ze een beetje push om ‘erbij te blijven’, wanneer ze aan de kant willen gaan zitten omdat ze een beweging te moeilijk vinden, beginnen ze te stralen. Ik valideer hun aanwezigheid en dat lijken ze erg op prijs te stellen. De kracht van dans: mogen zijn wie je bent. Of: weer worden wie je was.  Lieneke maakt vlogs over haar ervaringen. Geïnteresseerd? Surf naar: www.youtube.com/lienekemous en voor meer info naar: www.lienekemous.comLees ook de andere blogartikelen van Lieneke Mous.