Opgegroeid in Schotland, verhuisde Courtney May Robertson in 2013 naar Nederland om te dansen bij Club Guy & Roni. Inmiddels heeft ze zich ontwikkeld tot een veelzijdige performer en maker met een eigen, herkenbare signatuur. Tijdens het Nederlandse Dansdagen Gala mocht ze de Krisztina de Châtel Award in ontvangst nemen. Met haar nieuwe voorstelling BANSHEE (werktitel) in aantocht, weten we zeker dat dit niet het laatste is wat we van Robertson gaan zien.
Courtney May Robertson (1992) studeerde aan The Scottisch School of Contemporary Dance, waar ze in 2013 afstudeerde met een Bachelor of Arts. Kort daarna begon haar professionele carrière in Nederland bij Club Guy & Roni’s Poetic Disasters Club. Vanuit Nederland bouwde ze verder aan haar eigen oeuvre, met producties als THE WOMAN DESTROYED en HUNTER. Daarnaast werkt ze samen met uiteenlopende nationale en internationale makers.
Met haar werk won Robertson al meerdere prijzen, waaronder de VSCD Mime/ Performance Prijs in 2024 voor HUNTER.
I’m a performer first and maker of live art thereafter
Invloeden in de kunst
Courtney May Robertson heeft een unieke artistieke stem. Waar andere misschien van zullen weg deinzen, voelt zij zich er juist tot aangetrokken. Haar choreografische thema’s vinden hun oorsprong in haar achtergrond en persoonlijke ervaringen. “Ik begon in de underground culturele scene, muziek, doe-het-zelf-optredens en alternatieve gemeenschappen. Die geschiedenis vormt nog steeds mijn artistieke taal. Het is voor mij belangrijk om die subculturen in het theater te brengen. Ik wil de deuren openen en zeggen dat iedereen hier welkom is,” legt Courtney uit.
Maar naast de underground invloeden spelen ook haar Schotse roots een grote rol. Haar performance in de Danskerk, onderdeel van het programma ‘Dutch Mavericks’, liet een voorproefje zien van haar bewegingsonderzoek BANSHEE (werktitel). Hierover vertelt ze dat een groot deel geïnspireerd is door het deconstrueren van de Schotse countrydans die ze beoefende als kind. “Ik heb me beziggehouden met het onderzoeken van de filosofie achter de dansvorm. Het draait namelijk om het samenkomen met mensen in een gedeelde ruimte. Volksdans wordt normaal gesproken in groepen uitgevoerd, maar hoewel ik vandaag alleen danste, ben ik ontzettend blij dat ik het in deze ruimte met het publiek kon uitproberen”, aldus Robertson.
De Schotse invloeden stoppen daar niet. In de muziek van haar voorstellingen zijn, naast de invloeden van noise, horror en metal, ook doedelzakken van Genevieve Murphy te horen. Samen met componist Acidic Male verwerkte Robertson deze klanken in de eerste versie van het muziekstuk. “We hebben drie dagen aan de muziek gewerkt. Ik probeerde vooral de energie te generen en het plezier te vangen die zo’n belangrijk onderdeel zijn van de Schotse dans en muziek”, legt Courtney uit.
Met trots blijft ze trouw aan haar Schotse wortels. Tijdens het gala droeg ze een rode kilt, toen ze de Krisztina de Châtel Award in ontvangst nam: “Ik wil natuurlijk mijn thuisland representeren!”, zegt ze met een glimlach.
Gebaar van vertrouwen
Tijdens het Nederlandse Dansdagen Gala 2025 ontving Courtney de Krisztina de Châtel Award, een prijs dat volgens stichting Imperium al langere tijd op de planning stond om aan haar toegekend te worden. “Het voelt als een enorm gebaar van vertrouwen. Krisztina zag iets in mij en mijn werk dat ze wilde investeren in de toekomst ervan. Dat raakt mij echt enorm”, vertelt ze glimlachend.
Het vertrouwen in Courtney en haar werk gaat zelfs zo ver, dat Courtney een voorstelling mocht uitvoeren in de Danskerk, zonder dat iemand – inclusief zijzelf – precies wist wat ze zou laten zien. “Ik werd uitgenodigd om iets van mijn werk te delen tijdens de Nederlandse Dansdagen, ter gelegenheid van de prijsuitreiking. Ik dacht dat dit een mooi moment zou zijn om mijn nieuwe werk met het publiek te delen, alleen was ik er toen nog niet eens aan begonnen! Ik had de directie verteld dat ik nog niet wist wat ik zou tonen, maar dat maakte helemaal niet uit”.
Ruimte en vrijheid
Ruimte en vrijheid spelen een centrale rol in haar choreografieën. “Ik wil met mijn werk een ruimte creëren waarin mensen een emotioneel verbonden theaterervaring kunnen beleven op een vrij visceraal, gutturaal niveau. Mijn werk is conceptueel, er zit dus veel denkwerk, theorie en intellect achter die thema’s en de manier waarop ik ze vormgeef ondersteunen dat”, legt ze uit. Haar grootste ambitie is om mensen echt iets wezenlijks te laten voelen: “Dat gevoel kan walging, ontevredenheid of frustratie zijn, maar ook vreugde of verdriet. Het is een grote emotie waarmee we in BANSHEE werken. Als het publiek even de ruimte krijgt om hun eigen verdriet te herkennen en erbij stil te staan; zou dat prachtig zijn.”
Tijdens BANSHEE (werktitel) liet Courtney niet alleen ruimte vrij voor het gevoel van het publiek, ook haar eigen gevoel kreeg de ruimte om zich te uiten. “We hadden in de studio een basis gecreëerd en vanuit daar ben ik tijdens de voorstelling verder gaan improviseren. Zo werk ik ook in andere producties. Het draait vooral om de sensatie, om het ondergaan van emotie en daaraan trouw te blijven. Ik luister naar de sensaties die in het lichaam opkomen. Hoewel ik erg van structuur en helderheid hou, laat ik altijd ruimte voor de menselijke emoties die tijdens het optreden ontstaan”, zegt ze.
BANSHEE (werktitel)
BANSHEE is de werktitel van Courtney haar volgende productie. Ze vertelt dat ze de afgelopen zes weken druk bezig is geweest in Amsterdam met het onderzoeken van verschillende artistieke elementen. Hier kreeg ze de kans, met behulp van Bau Amsterdam, om nieuwe elementen te vinden voor haar werk en het ontwikkelen van het concept. “Het wordt een lang onderzoekstraject van ongeveer twee maanden, maar ik heb nog de tijd! Het werk zal eind 2026 in productie gaan en dan zal het in maart 2027 in première gaan,” aldus Courtney.
Verder zal Courtney nog te zien zijn in samenwerkingen met andere artiesten. Zo is ze dit seizoen te zien zijn in een productie van de Vlaamse theatermaker Benjamin Abel Meirhaeghe voor A Rite of Spring bij Opera Ballet Vlaanderen. Ook werkt ze opnieuw samen met Jan Martens, met wie ze al acht jaar samenwerkt. “Op het moment tour ik internationaal met mijn vorige solo HUNTER. Het is een ‘dream come true’!”
